vriendschap
ben ik weer.
ik heb mijn les weer geleerd. Al die tijd had ik toch mijn eigen gevoel moeten geloven.
ik wist dat ie met mijn mind fuckte. En ik liet het toe,
maarja zoals ik al zei, ik heb er wel van geleerd.
ik dacht dat je vrienden ook altijd je echte vrienden waren.
ik dacht dat je je vrienden je hele leven bij je zou dragen, maar de realiteit is wel anders.
't valt een beetje tegen.
ik weet nu inmiddels wel dat vrienden soms komen en gaan,
maar mag ik niet degene zijn die er voor vecht?
die al haar vrienden mee wil nemen totdat we samen 80 zijn en rummikubben in ons gezamelijke buurtje.
Is dat zo erg?
Alleen hoop ik wel het verschil te zien als iemand anders er geen energie meer insteekt, dat wil ik nog weleens over het hoofd zien. En uiteindelijk ben ik dan weer degene die gekwetst gaat worden.
Dus laten we hopen dat ik het verschil leer in te zien van mensen die echt ook het beste met me voor hebben en die ook dezelfde betekenis aan het woord "vriendschap" geven.
Maar ik zie steeds meer. En begin het ook al aardig onder de knie te krijgen.
Lichaamstaal zegt zo veel. Dus dat komt wel goed. Echte vrienden voor het leven bestaan nog steeds!
deej, vrouw, 40 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende