Waar leef je voor?

Waar leef je voor?
Om aan het einde met een tevreden blik terug te kunnen kijken.
Je leeft, aan dat feit kun je weinig doen. Je wordt hier op de aarde gezet zonder dat dit je gevraagd is. Onvrijwillig, maar toch, je bent er. "Een ziel die zelfmoord pleegt is een ziel die geen rust zal vinden." Een oplossing is dit dus ook niet echt. Dus, nu je er toch bent en je ergens tot een einde komt, kun je die tijd net zo goed besteden zoals jij wilt. Als je denkt: wat is daar in vredesnaam het nut van?, denk dan aan de keuze die je hebt:
- Of je kijkt aan het einde van je leven terug met teleurstelling en wanhoop omdat je hier niets meer aan kunt veranderen
- Of je kijkt aan het einde van je leven terug met tevredenheid, omdat je hebt gedaan wat je kon en wilde

Dat is de keuze, daar leef je voor. Persoonlijk kies ik dan liever voor de tweede optie en ga ik voor tevredenheid. Ja, het ziet er soms hopeloos uit, daar sta ik nog steeds achter, maar om nou bij de pakken neer te gaan zitten is ook zonde. Ik ben niet van het langdurig tobben, boos zijn etc. Het is bij mij een periode, die zeker wel heel donker kan zijn, waarna ik daarna weer denk: Doe normaal, dit is toch complete tijdverspilling. Die donkere dagen heb ik nodig, want het laat me het licht zien, maar die dagen duren niet te lang. Dus, afgelopen week heb ik uitgerust, mijn lichaam en geest kon niks meer. Die vermoeidheid had denk ik toch ook te maken met het elke dag op en neer naar het ziekenhuis. Ik deed niets anders dan naar school, thuis, het ziekenhuis gaan. Het nam veel tijd in beslag en ik liep mezelf voorbij. Nu heb ik uitgerust, flink ook. Het was donker en leeg, maar vandaag zit ik beneden achter mijn laptop en heb ik zojuist een hoorcollege doorgenomen. Dinsdag is mijn eerste tentamen en nee, ik red het niet meer om alles te leren maar dat is prima. Ik zie wel of ik het haal of niet, dit was nodig en ik heb er geen spijt van. Nu doe ik wat ik kan en wat niet lukt, dat lukt niet, jammer dan. Ik ben blij met mijn kracht, met dat positieve stemmetje ergens binnenin die zich na een tijdje altijd wel weer laat horen. Ja, ik heb mijn donkere dagen, maar ik weet dat ik er bovenop kom. En die psycholoog, die heb ik zeker nog wel nodig voor de blijvende problemen op de lange termijn. Ik heb er zin in, want ik houd van aanpakken dus ik ben benieuwd. En nu er weer even tegenaan. Het leven gaat niet om prestaties, tentamens, goede cijfers etc. Het gaat, naar mijn mening, om te leren leven met jezelf. Het gaat om je ervaringen, je belevingen, je leven. En dit, dit was weer een goede ervaring hoe donker die ook was. Het bracht weer een stukje zelfkennis en rust. En zo blijf je werken aan de vriendschap met jezelf. In goede en slechte dagen.

Je hebt een keuze en je hebt het zelf in de hand.

http://www.youtube.com/watch?v=ADP65wbBUpc
Liedje van het jaar, mijn lijflied: Keep your head up.