Waarom de PVDA toch zo groot is gebleven

Ons koude kikkerlandje heeft een fantastisch functionerende democratie, zo bleek vorige week maar weer eens. *cough cough*

Wat zijn we allemaal enthousiast, en wat was het spannend. Een foto-finish, waarbij de regeringspartijen naar het schijnt net geen meerderheid gaan behalen bij de 1ste kamer verkiezingen.

Opvallend was de uitslag van de PvdA. Over het algemeen hoor ik alleen maar honende verhalen over tobbende Job en zijn kornuiten. Toch is de PvdA stabiel gebleven, en heeft nog 17,3% van de kiezers achter zich gekregen.

Die relatief hoge score voor de PvdA is op zijn zachts gezegd vreemd. Om de simpele reden dat ik me geen enkele reden kan indenken waarom iemand op de PvdA zou stemmen. Als je links bent heb je prima alternatieven in de SP en Groen Links. Daarnaast is Job Cohen een bewezen onbenul (in zijn eigen woorden: 'slechts een amateur'. Dat is Cohen niet alleen in debatten, maar ook in het besturen van een stad als Amsterdam. Denk bijvoorbeeld aan de miljarden die verspild zijn bij het bouwen van de Noord-zuid lijn.

Verder zit de PvdA vol met baantjesjagers die via hun partijlidmaatschap op mooie plekjes komen, terwijl ze anders niet veel verder zouden komen dan bijvoorbeeld baliemedewerker op een gemeentehuis. Iemand als Guusje ter Horst of Ella Vogelaar zou in het bedrijfsleven toch niet verder komen dan middle-management, als dat al niet te hoog gegrepen is?

Opportunisme, graaien en onvermogen, dat is de PvdA ten voeten uit.

En toch, 17,3% van de stemmen? Het deed me peinzen, zijn er dan echt zoveel ambtenaren en allochtonen die puur uit eigenbelang op de PvdA stemmen?

En opeens deed de lijsttrekker voor de eerste kamer, mevrouw Marleen Barth (Wassenaar, grootverdiener voor de goede Linksche zaak) misschien wel ongewild een boekje open over dit onverwachte succes. Live op de vaderlandsche beeldbuis was het voor een ieder te zien.

Het interview met mevrouw Barth kunt u zien op uitzending gemist:

http://beta.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1077272#

Als u op 2:20:40 kijkt hoort u haar letterlijk zeggen waarom de PvdA toch zo stabiel is.

“De stemmen zijn nog lang niet geteld, mijn man en mijn zoon zijn op dit moment aan het tellen”.

Ja, het staat er echt, de PvdA-lijsttrekker voor de eerste kamer zegt letterlijk: “Mijn man en mijn zoon zijn op dit moment aan het tellen”.

De volgende quote wordt aan de grote Linksche denker Joszef Stalin toegeschreven: “Het gaat er niet om wat de mensen stemmen, maar om wie de stemmen tellen.”

Of dit nu wel of niet door Stalin gezegd is doet verder niet ter zake, het is natuurlijk een waarheid als een koe. En wordt blijkbaar openlijk door de PvdA in de praktijk gebracht. Goed voorbeeld doet goed volgen, zal het motto wel zijn geweest.

Als Nederland geen bananenrepubliek wil zijn, dan lijkt het me op zijn minst belangrijk dat de tellers van de stemmen geen directe familie van de kandidaten zijn.