het klinkt zo bitter als zwarte thee, maar we leven om te sterven, we zijn niets meer dan een voorbijgangers in een steeds wijder wordende universum, en terwijl we letterlijk onze jaren,dagen,minuten,seconden aan het aftellen zijn voor dat we weer niets worden uit waar we zijn ontstaan...
hebben we één kans om weer tijdelijk voort te bestaan, door het leven aan een kind(deren) te geven, jij bestaat weliswaar straks niet meer,maar met kinderen zijn je genen voor weer een generatie veilig gesteld...