Wachten bij de telefoon III
Uiteindelijk kwam hij!
Om iets over elf, welteverstaan. Die drie kwartier zijn uitgelopen op een klein anderhalf uur, maar ach. Hij was er. We hebben even gezeten, wat gedronken, hij begon me in mijn zij te prikken, ik kon er niet tegen en prikte hem, hij kon er ook niet tegen en voor ik het wist lagen we te zoenen.
Toen ik mijn laptop maar uit wilde zetten, zag ik dat iemand tegen me had gepraat op msn.
'Haar kindje heeft het niet gered.'
De dochter van een vriendin van me is op tien dagen oud overleden aan de gevolgen van een operatie om haar hart te herstellen. Ze was drie maanden te vroeg geboren.
Na een uur te hebben uitgehuild bij hem, besloot ik maar buiten een sigaretje te roken. Buiten hebben we wat gepraat, maar eigenlijk waren we het wel met elkaar eens. Dus voor niks de hele tijd zo lopen stressen. Nou ja - ik heb niet alles verteld dat ik kwijt moest, ik was toch nog een beetje aangedaan.
Maaaaar....
Gister heb ik hem dus weer gezien op de soos, en hij had een paar vrienden van hem meegenomen. Allemaal leuk en aardig, maar hij was dronken. Alweer. Niet vervelend dronken, maar wel gewoon dat ie mij geen aandacht meer gaf.
En dat deed pijn. Echt zo'n pijn die je voelt als iemand het uit maakt, van binnen dan. Zo'n soort verkramping van binnen bij je borstbeen. Hij mag best wat drinken, maar waarom nou zoveel dat hij er afspraken met mij door gaat maken wanneer hij eigenlijk al iets anders heeft staan? En dan zonder twijfelen voor die ander kiest boven mij?
Bah. Ik heb echt even geen behoefte aan hem op het moment. Blij toe dat ik zo naar mijn ouders ga voor het weekend.
Om iets over elf, welteverstaan. Die drie kwartier zijn uitgelopen op een klein anderhalf uur, maar ach. Hij was er. We hebben even gezeten, wat gedronken, hij begon me in mijn zij te prikken, ik kon er niet tegen en prikte hem, hij kon er ook niet tegen en voor ik het wist lagen we te zoenen.
Toen ik mijn laptop maar uit wilde zetten, zag ik dat iemand tegen me had gepraat op msn.
'Haar kindje heeft het niet gered.'
De dochter van een vriendin van me is op tien dagen oud overleden aan de gevolgen van een operatie om haar hart te herstellen. Ze was drie maanden te vroeg geboren.
Na een uur te hebben uitgehuild bij hem, besloot ik maar buiten een sigaretje te roken. Buiten hebben we wat gepraat, maar eigenlijk waren we het wel met elkaar eens. Dus voor niks de hele tijd zo lopen stressen. Nou ja - ik heb niet alles verteld dat ik kwijt moest, ik was toch nog een beetje aangedaan.
Maaaaar....
Gister heb ik hem dus weer gezien op de soos, en hij had een paar vrienden van hem meegenomen. Allemaal leuk en aardig, maar hij was dronken. Alweer. Niet vervelend dronken, maar wel gewoon dat ie mij geen aandacht meer gaf.
En dat deed pijn. Echt zo'n pijn die je voelt als iemand het uit maakt, van binnen dan. Zo'n soort verkramping van binnen bij je borstbeen. Hij mag best wat drinken, maar waarom nou zoveel dat hij er afspraken met mij door gaat maken wanneer hij eigenlijk al iets anders heeft staan? En dan zonder twijfelen voor die ander kiest boven mij?
Bah. Ik heb echt even geen behoefte aan hem op het moment. Blij toe dat ik zo naar mijn ouders ga voor het weekend.
16 jan 2009
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 24 dec 2009 Een jaar MD ( 1 )
- O 02 dec 2009 Plan de campagne ( 2 )
- O 26 nov 2009 Kalligraferen
- O 24 nov 2009 Stalker ( 3 )
- O 22 nov 2009 Donaties ( 1 )
- O 20 nov 2009 De geschiedenis herhaalt zichzelf ( 2 )
- O 17 nov 2009 In the reflection of one's eye... ( 1 )
- O 17 nov 2009 Dilemma ( 1 )
- O 08 nov 2009 Misselijk gevroten
- O 07 nov 2009 Triestheid ( 9 )
- O 07 nov 2009 De zenuwen ( 2 )
- O 07 nov 2009 Sparen tot ik een ons weeg ( 2 )
- O 05 nov 2009 Uitslag tentamen
- O 01 nov 2009 Hippopotomonstrosesquippedaliophobia ( 7 )
- O 01 nov 2009 Tentamen morgen....