Wachtend op het wonder
Ik heb gewacht op de woorden
Die mijn leed zouden moeten
Verlichten; in duizend
Meisjesarmen heb ik gezocht
Naar vergiffenis, en door
Even zovele lippen ben ik
Gekust, in de hoop op een
Glimp van mijn werkelijke
Bestaan. Of zoals het
Meisje met de amberkleurige
Ogen al eens tegen mij sprak:
Wat gaat er toch om in
Jouw droevige hoofd?
En geen van allen zagen zij
Dat wat ik werkelijk zocht
Slechts een schim was -
Een herinnering van ver voor
De tijd dat het menselijk
Oog waarneemt, of dat
Onze handen zich een
Vuist kunnen vormen,
En van lang nadat wij,
Bemint door de tijd,
Verloren gegaan, en
Gestorven zijn, in onze
Zelfgemaakte woesternij.
Wolfe Tone, man, 39 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende