Wait for the night.
Ik merk de laatste tijd heel erg, dat ik bij de erge/pijnlijke/verdrietige dingen,
ik wacht tot ik in me bed lig, ik wacht tot ik de tv beneden niet meer hoor, [mijn pa kijkt altijd heel lang nog] en dan erom ga huilen.
Terwijl ik overdag op die dingen alleen 'oh' of 'oke, wat erg' zeg.
En dan in tranen uitbarst als ik alleen ben.
Het voelt alsof niemand me kan helpen,
zodra er iets naars in mijn hoofd zit, kan ik het moeilijk los laten.
xLost, vrouw, 28 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende