Wat ik me realiseer.
Wat ik me eigenlijk net realiseer, is dat hoe het nu is, het precies is zoals ik altijd gewild heb.
Die momenten dat ik dacht dat alles niks meer was, zijn voorbij.
Ik ben de laatste week gewoon echt blij.
Alles zit een keer mee , inplaats van alles tegen.
Naja, alles zit mee, behalve dat mijn moeder ( en een paar vrienden van mij )
het niet zien zitten dat ik met hem ben, dat het nu wel een keer serieus is.
Elke keer als ik met hem ga afspreken, is mijn moeder zo "enthousiast"
en zegt ze; 'komt ie wel opdagen dan'
of iets in die richting ofzo.
Ze vertrouwt het niet ofzo, maar ik wel.
Maar ze weet gewoon niet hoelang ik al op dit moment wacht, en hoe erg ik hem leuk vind.
En ze weet ook niet dat ik er echt alles aan zou doen om bij hem te blijven.
En ook een vriend van mij, als ik dan zeg dat ik naar hem toe ga,
is het van " oke."
en dan slaat het hele gesprek meteen om in een doodse stilte..
( ff tussendoor, hij stuurde via whatsapp dat ie van me houd , omygawd
)
Maar ik snap niet waarom mensen het niet gewoon accepteren,
ik bedoel, hoe erg moet ik laten merken dat ik hier super blij mee ben.
Wat willen ze dan? dat ik alweer elke dag met een kut gevoel door het leven ga, zonder hem?
blijkbaar wel..
Maar misschien zakt het wel, dat ze het misschien uiteindelijk toch wel accepteren..
Die momenten dat ik dacht dat alles niks meer was, zijn voorbij.
Ik ben de laatste week gewoon echt blij.
Alles zit een keer mee , inplaats van alles tegen.
Naja, alles zit mee, behalve dat mijn moeder ( en een paar vrienden van mij )
het niet zien zitten dat ik met hem ben, dat het nu wel een keer serieus is.
Elke keer als ik met hem ga afspreken, is mijn moeder zo "enthousiast"
en zegt ze; 'komt ie wel opdagen dan'
of iets in die richting ofzo.
Ze vertrouwt het niet ofzo, maar ik wel.
Maar ze weet gewoon niet hoelang ik al op dit moment wacht, en hoe erg ik hem leuk vind.
En ze weet ook niet dat ik er echt alles aan zou doen om bij hem te blijven.
En ook een vriend van mij, als ik dan zeg dat ik naar hem toe ga,
is het van " oke."
en dan slaat het hele gesprek meteen om in een doodse stilte..
( ff tussendoor, hij stuurde via whatsapp dat ie van me houd , omygawd
)Maar ik snap niet waarom mensen het niet gewoon accepteren,
ik bedoel, hoe erg moet ik laten merken dat ik hier super blij mee ben.
Wat willen ze dan? dat ik alweer elke dag met een kut gevoel door het leven ga, zonder hem?
blijkbaar wel..
Maar misschien zakt het wel, dat ze het misschien uiteindelijk toch wel accepteren..
09 sep 2012
- meld ongepast verhaal
-
Trip-lis
zondag 09 september 2012 10:28
Ik denk dat ze er nog aan moeten wennen, zodra ze eraan gewend zijn draaien ze denk ik wel bij
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 18 aug 2015 Ik snap het nogsteeds niet.. ( 1 )
- O 12 aug 2015 Het gaat weer lekker..
- O 19 jun 2015 geslaagd!!!** ( 2 )
- O 29 mei 2015 Het is uit. ( 2 )
- O 24 mei 2015 Onze relatie ( 3 )
- O 22 mei 2015 Zijn ex zit achter me aan
- O 12 mei 2015 :(
- O 12 mei 2015 Daar gaan we weer..
- O 09 mei 2015 ** ( 1 )
- O 09 mei 2015 Kennen jullie dat? ( 1 )
- O 01 mei 2015 Wij ( 2 )
- O 12 apr 2015 We proberen het opnieuw
- O 02 apr 2015 Afgesloten ( 1 )
- O 25 mrt 2015 Ex ( 7 )
- O 19 mrt 2015 Ik heb het afgesloten met hem ( 1 )