Wat zal ik eens zeggen

Nou als ik eerst eens mag beginnen met het opmerken Hoe erg deze site de laatste jaren is veranderd. Toen ik hier net begon werden er honderden verhalen op een dag geschreven en dat was dan dus alleen maar openbaar en nuet eens ll. Nu zie ik van vandaag wel geteld 3 verhalen.... Het maakt mij niet uit want ik schrijf alleen maar om dingen te kunnen parkeren. Nou ja dat probeer ik hiermee, lukken is nOg een ander verhaal.

Ik heb dus het gesprek gehad om nog een nieuw buitenland avontuur eens aan te gaan. Dit gesprek was leuk, informatief en van binnen jeukt het om de sprong te gaan wagen. Allemaal leuk en waarschijnlijk kan ik tot die tijd uitzendwerk in nederland doen vanaf volgende week. Het gaat allemaal in een sneltrein vaart maar ik kom af van het thuis zitten. Want ik heb het gevoel dat het daar mis gaat. Ik ben nu drie weken thuis en gister kreeg ik dus oud-collegas op bezoek die kwamen eten en bijkletsen. Iets waar ik enorm naar uit keek en wist dat mij dit ging redden van een diepe val in het diepen. Ik weet als ik nu thuis niks te doen had het helemaal mis zou gaan en joost mag weten waarom ik me zo elke keer voel.


Maar terug naar gisteren toen ze kwamen eten. Een kwam dus al eerder en de rest moest nog werken dus zouden iets later komen. Ik had alle voorbereidingen getroffen en hoefde dus eigenlijk vrij weinig op het moment supreme te doen. Dat gaf een rustig gevoel. Met z'n vieren zijn voelt voor mij soms al benouwend, wanneer kan ik wat zeggen en zeker persoonlijke dingen deel ik toch dan niet zo graag aan tafel. Daarom was ik zo blij dat die ene eerder kon komen, even serieus met iemand over mijin gevoel kunnen praten. Oke met mijn beste vriendin kan jk dat ook, daar zat ik vorige week al huilend op de bank haha. Maar even bijpraten over hoe het is, over werk wat er nog gebeurd is en de liefde waren onderwerpen die langzaam aanbod kwamen. Goh wat is het dan heerlijk dat iemand een keer luistert en begrijpt wat je zegt.

Dus zij zegt op een gegeven moment goh wist je dat die en die een vriendin heeft. Verbaasd me niks dat ze bi of pot is en blablabla. Ik hoorde het aan en dacht op dat moment alleen maar oke normaal reageren. Geen gekke dingen zeggen. Geen rare acties ondernemen. Nou ja ik lulde me er wel uit voormijn gevoel dan. Totdat we in de keuken stonden, ik stond de laatste dingen voor het eten klaar te maken toen het over tinder ging. Ja lang verhaal, ga ik hier niet nu neerzetten. Toen dacht ik fack it ik doe het, ik zeg het, even de moed vanuit me tenen halen en zeggen em voordat ik het wist was het me mond uit. Direct daarna kwam natuurlijk een reactie (ja die was gewoon heel lief hoor, niks bijzonders) en werd ik boos op mezelf en probeerde ik me tranen binnen te houden. Nou ja dat is dan mission impossible. Maarja vrij snel stond de rest voor de deur en ging het gesprek een beetje over. Op dat moment dacht ik nog misschien moet ik eens aan tafel open kaart spelen....

Aan tafel kwam het ene gesprek naar het andere voorbij maar het juiste moment toen de kans er was pakte ik die niet. Weer godverdomme die angst, schaamte, bang voor reacties. Tja wat zal de reden zijn dat ze het thuis nog niet weten.... Alleen maar angst, verdried etc..

Dus aan het einde van de avond toen ze naar huis gingen was er nog niks gezegd en gedaan. Ik bleef alleen met een kut gevoel over. En dat komt door 2 dingen:
1. Ik heb geen leuke dingen op korte termijn gepland en voel me thuis vooral alleen. Een beetje letterlijk koos vriendloos. Maar wat doe ik eraan. Ik heb elke keer stille hoop dat ik op momenten in 'n leven een groep meiden ontmoet die inversteerd in jou en andersom waar je leuke dingen mee kan doen. Maar tot nu toe wordt ik elke keer door mensen weer gekwetst.
2. Ik heb tegen die ene een van me grootste geheimen vertelt en ik denk alleen maar van wat zou zij nu denken. Ze zei dat ze het verwachten maar vind ze me nu raar, snapt ze waarom ik het thuis niet kan/wil vertellen en snapt ze waarom ik de rest het niet verteld hebt?

Dat maakt wel dat ik dit nu huilend in bed zit te typen en ik weer nare gedachten ga krijgen. Maar dit keer laat ik het nuet zo ver komen!