3de verhaal van 2018
Oef ik wil schrijven maar weet niet zo goed wat. Ik voel me nog steeds kut, alleen, verdrietig, in de steek gelaten maar vooral nutteloos. Iedereen om me heen lijkt zon druk sociaal leven te hebben en ik? Ik zit de hele tijd thuis. Dag in dag uit. Had ik bedacht vandaag naar oma te gaan zegt me vader nee ik ga volgende week. EIKEL!!!! Volgende week kan ik niet. En dan doodleuk zeggen oma heeft het toch allemaal niet door. Nee oma heeft het allemaal niet meer door,ze weet niet wie ik ben maar ik wil voor mezelf langs. Dat ze snel dood zal gaan is niet ondenkbaar maar ze zou ook zo nog5 jaar kunnen leven. Die egoistische lul denkt weer eens alleen maar aan zichzelf.
Ik zit aan de eettafel al 2 uur voor me uit te staren, niet wetend wat ik moet doen. Verveel me kapot. Kan alleen maar huilen en rare gedachtes komen weer boven. Ik wil die gedachtes niet, ik wil niet terug vallen, ik wil niet naar een psycholoog, ik wil niet medicijnen slikken. Ik hoop dat ik snel naar zwitserland kan verhuizen. Weg van de sociale druk die ik voel, weg van alle shit en weg van mijn vader. Hoe verder, hoe beter.
Koekie1234, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende