Water - verlaat verhaaltje

Gistermiddag aan het water dit geschreven, wat een goede actie:
(de verjaardag was uiteindelijk prima gezellig, ik was wel nog steeds bekaf, geen idee hoe)

Water. Dat is een element waar ik kalm van wordt, die ik fijn vind. Water. Vroeger al, in Griekenland, vond ik het heerlijk om in het water te zijn. Dobberen, duiken, alleen. Stil. Onder water. Nee, ik hoefde niet zo nodig met iemand in het zand te spelen. Neeheee, geen zin om met die andere kinderen te spelen die ik toch niet versta. Broer, ga je mee het water in? Nee? Bang voor kwallen. Oke, dan ga ik wel alleen. En wat vond ik het fijn. Ik praatte altijd hardop in het water, zachtjes, tegen mezelf, waar ik afgelegen was zodat niemand het hoorde. Ik kon ook hele mooie verhalen verzinnen in het water. Ik vond rust en fantasie in het water. Heerlijk vond ik dat. Ik heb zin om te zwemmen, al een hele tijd. Ik voel me zo kut en waardeloos, dan vind ik rust in het water denk ik. Zoals ik een tijdje terug in bad ging liggen met de stortdouche aan. Ik durf niet naar het zwembad door mijn voet. En ik voel me niet fijn in bikini, maar dat is onder water weg. En o wat heerlijk als ik terugdenk aan het diepzeeduiken in Thailand. Zalig. Onder water zijn, dat is zo fijn. Ik moet zo naar een familieverjaardag van een klein hummeltje. Moet ja, want ik weet niet of ik wil. Het is een sociale verplichting waar ik niet over nadenk. Ik weet uberhaupt niet goed wat ik wil. Ik zou graag weg willen drijven nu. Of varen. Gewoon ergens in het water liggen. Aan school doe ik niks, ik kan het ook niet belangrijk vinden. De intrinsieke motivatie is niet aanwezig. Iets in mij wilt er niet meer zijn, maar toen zat ik hier net aan het water en voelde ik toch weer een soort warmte. Ik dacht ook even aan de wind die op het Griekse eiland zo lekker waait, keek naar de heuvel tegenover waardoor ik ook aan snowboarden dacht. En, uiteraard, dacht ik aan het water. Het water dat ik altijd zo heerlijk vind om door omhelsd te worden. Het water dat mij licht laat zijn, het water dat mijn lichaam laat doen vergeten. Het water dat stilte geeft, maar toch kalmerende geluidjes van golfjes geeft. Het is het water, waar ik naar verlang. Het water wat me goed doet. Het is het water, waar ik mij nu in wil bevinden. Zonder te denken aan de wereld daarbuiten. Ik voel me leeg en weet niet wat ik met mezelf aan moet. En daarom laat ik mij nu een beetje leiden. Zelf iniatief nemen om naar buiten te gaan was al heel moeilijk en duurde lang. Vrijdag heb ik letterlijk de hele dag in mijn bed gelegen, beetje op m'n laptop en geslapen. Zaterdag (gister dus), verplaatste ik naar mijn bureau. Leuke vriendin vroeg of ik even mee wilde naar de stad en ik voelde me op mijn bureaustoel daar helemaal niet toe in staat, maar ik ging toch en dat deed me erg goed. Daarna heb ik sinds tijden weer eens een film gehuurd en die op de bank beneden gekeken met pap en mam (ook een eeuw geleden dat ik weer eens beneden film heb gekeken geloof ik). En vandaag werd ik niet wakker (had om negen uur mijn wekker gezet), mam bracht me koffie waardoor ik uiteindelijk rond half 11 toch beneden zat. Daar heb ik erg lang gezeten, beauty & the nerd gekeken op tlc. Toen boven heel lang gezeten omdat ik niet wist wat ik met mezelf aan moest, wassen en aankleden was een hele grote drempel. Toen heb ik dat toch gedaan en toen wist ik dat ik echt naar buiten moest. Tante M was er nog even, rond 1 uur ben ik toch echt naar buiten gegaan en dat bracht me hier, waar ik nu zit. Hele goeie en fijne beslissing.

Ik heb heel veel en slecht gegeten de laatste tijd, maar daar wil ik het niet meer over hebben. Wat telt is het feit dat ik mezelf naar buiten heb gekregen, dat ik nu hier zit en dat ik weer eens schrijf. Ik heb besloten naar Utrecht te gaan, volgende week ga ik daar mijn eventueel toekomstige kamer bekijken. Het is doodeng, maar het voelt ook goed. Ik heb verandering nodig en ik weet/voel dat ik dat kan. De dieptes die ik nu gevoeld heb en nog steeds voel, maken me tot een sterker persoon. Ja, ik ben echt wel bang van mezelf geweest en soms nog steeds, maar ik heb ergens ook vertrouwen gekregen in het feit dat ik het kan. Ik denk door de beslissing die ik nu heb gemaakt. We gaan het zien, maar het is nu heel belangrijk voor me om mijn eigen koers te zetten. Ik moet weer worden en voelen wie ik ben. Want dan kan ik pas op mezelf vertrouwen. Het is namelijk lastig te vertrouwen op iemand die je niet kent, of iemand die maar gewoon alles van anderen aanneemt en zich zo laat leven. Iemand die totaal niet opkomt voor zichzelf en zichzelf niet uit. Dus nu door deze beslissing te nemen en zo voor mezelf te kiezen, leer ik mezelf ook vertrouwen. Langzaam komt dat er wel, omdat ik denk ik beroep kan doen op dat vertrouwen wat ik vroeger al in mezelf had. Dat is iets wat ik altijd wel heb gehad. En ik was altijd bang om arrogant te doen dus ik heb altijd erg naar bescheiden geneigd en dat is goed denk ik, maar diep van binnen wist ik wel dat 't wel goed zat met me en dat ik als ik wilde, echt wel iets kon bereiken. Ik voelde een soort vastigheid binnenin. Dat gevoel ben ik afgelopen tijd kwijt geraakt en het heeft tijd nodig, maar ik geloof dat het nu weer langzaam terug begint te komen. Het meisje dat weer ziet wat ze wilt, dat ervoor gaat en dat ook kan bereiken. Het enthousiaste, levenslustige, ondernemende meisje die iets moois kan zien in alles. En nee, ik word niet meer de oude, maar dat hoeft ook niet. Die donkere kanten, alle kutgevoelens en gebeurtenissen maken me tot een rijker en waardevoller persoon. Natuurlijk word ik geen kind meer, maar een beetje optimisme kan geen kwaad. Alles stroomt en ik vind het heerlijk om in het water te dobberen. Nu zet ik alleen ook mijn voeten op de grond om te kijken welke kant ik zelf op wil stromen. Ik sta wat sterker in de stroming.

En met dat gezegd hebbende, sluit ik af. Ik zie wel wat vandaag brengt en ik voel me nog niet scherp, sterk, wakker of gemotiveerd genoeg om echt al dingen te ondernemen maar ik weet dat het de goede kant op gaat. Ik zal geduld hebben en proberen te voelen en te zijn. Vandaag ben ik nog enigszins leeg, maar heb ik wel al dit ondernomen en dat is top. Meer dan ik had kunnen durven hopen toen ik vanochtend wakker werd. Ajuus.