Wazig.
Met tranen in mijn ogen
aanschouw ik mijn daden.
Met pijn in mijn hart besef ik
dat ik de verkeerde beslissing heb genomen.
Ik zie wazig,
weinig, tot haast niks.
Niet het goede,
alles lijkt troebel.
Rode strepen, krassen,
vormen zich op mijn huid.
De tranen komen niet lang erna,
hetzelfde geldt voor mijn verstand.
"Waar was ik met mijn gedachten?",
is de vraag.
Ik had misschien beter kunnen praten,
want als ik dat niet doe, kan ik dit dus verwachten.
Nee, ik ben niet zielig..
Moonlight*
Moonlight*, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende