Weer gewicht dr af

Weer afgevallen, dat is een lekker gevoel. Toch kriebelt er iets diep van binnen om nog meer af te vallen, maar dan op de verkeerde manier. Ik probeer het tegen te gaan en gewoon door te gaan met wat ik doe, maar het is verlijdelijk om in een keer zoveel af te vallen door niets te eten.

Verder lekker geschaakt gisteren, tegen een heeeeeel leuke tegenstander . We speelden gelijk, jammer genoeg verloor mijn team. Ach volgende keer beter, het is ook niet mijn team ik viel ook maar in.
Mijn presentatie gister ging erg goed. Toen ik daar voor de klas stond had ik opeens het gevoel en de gedachte "ik sta hier en jullie zitten daar, ik weet wat ik ga zeggen jullie nog niet". Die gedachten hielp echt wel goed.
Presentatie met succes afgerond, voldoende.

Vandaag een dagje vrij, morgen weer werken. Heb niet veel zin om te werken, maar ik heb nooit echt veel zin om te gaan. Maar als ik er ben ben ik toch lekker aan het werk en is het niet zo dat ik het vervelend vind om te werken. En als je dan tegen het eind van de maand je salaris krijgt voel je je zeker goed.

Mijn vriendin is misselijk, de hele week. Ik probeer lief te zijn voor haar, maar wil eigenlijk gewoon de misselijkheid weg nemen door te vragen waardoor het kan komen of waar ze last van heeft (stiekem voel ik mij dan verpleegkundige.. kan wel beetje oefenen... of klinkt dat nu weer fout?)
Maar ze laat zich niet echt helpen, ze is misselijk en haar houding is alsof ze er niets aan wil doen en niets aan zal doen. Wat moet ik er dan mee? Kan moeilijk blijven zeggen dat ik het zo zielig vind, want eerlijk gezegt vind ik het helemaal niet zielig. Toen ik tijdens mij kamp (toen ik thuis was even) belde voor haar verjaardag en vertelde dat ik honds ziek was zei zij ook niets.
Ik krijg steeds meer het gevoel dat ik haar niet als vriendin zie of zo. Ik vind haar wel aardig, op momenten, maar ook kan ik mij soms half door ergeren aan dingen die ze zegt of doet.
Shit man, dit is echt niet leuk.