weer proberen

Mijn naam is Dick Huisman, ik ben 45 jaar en vader van twee kinderen. Een dochter van 22 jaar en een zoon van 15 jaar. beide kinderen zijn uit verschillende relaties. Door de vele fouten die ik heb gemaakt in het verleden heb ik mijn beide kinderen lang tot helemaal niet gezien. Met mijn dochter heb ik nu sinsds november 2001 een heel goed contact en ben daar ook heel zuinig op, met mijn zoon totaal niet en die pijn draag ik elke dag met mij mee. Toen ik mijn dochter weer voor het eerst zag was na 17 jaar. Mijn zoon heb ik tot op heden nu al 14 jaar niet gezien, de laatste keer dat ik hem zag was de dag voor zijn eerste verjaardag. Hoe het komt dat ik mijn kinderen zolang niet heb gezien?

Toen ik met de moeder van mijn dochter samen was begon ik steeds meer te drinken en werd er op het laatst ook agressief van. Het werd zelfs zo erg dat ik mijn ex op een gegeven ogenblik het ziekenhuis heb geslagen. Ik schaam mij er nog steeds elke dag voor. Nadat zij en mijn dochter weg zijn gegaan ben ik steeds meer en meer gaan drinken. Het werd zelfs zo erg dat ik naar een ontwenningskliniek moest. Daar ben ik een aantal weken geweest maar kreeg ik steeds meer dorst en ben daar toen als het ware gevlucht. Nauwelijk thuis ben ik eigenlijk als ware gelijk weer de kroeg in gestapt. Ik raakte mijn baan kwijt, voelde me eenzaam en in de steek gelaten door god en alleman. Maar het besef van dat het mijn eigen schuld was kwam vele maanden later. Ik ben de gene geweest die al die drank naar binnen goot.Er stond niemand achter mij met een pistol achter me die mij dwong.

Op een gegeven moment ben ik gaan reageren op contactadvertenties en leerde daardoor de moeder van mijn zoon kennen. Alles ging goed en het was een hele mooie tijd die wij samen hadden. Ik volgde een opleiding tot timmerman en vond een baan in de bouw. Daar had ik het niet echt naar mijn zin. Daar is het ook dat mijn rug een flinke opdonder hefft gekregen. Kreeg een spitaanval en vroeg of mijn baas mij naar huis kon brengen en het enige wat hij zei was, je neemt de bus maar! Dus terwijl ik door mijn rug ben gegaan moet ik dus de bus maar nemen? vroeg ik aan hem met een dosis ongeloof. Het leek wel alsof ik een enorme dreun in mijn gezicht kreeg. Je loopt tijdens het werk een kwetsuur op en dan word je als een stuk vuil behandeld. De pijn was zo hevig dat ik niets kon zeggen en dus maar met de bus van zoetermeer terug naar Rotterdam ben gegaan. In die tijd raakte ook mijn vriendin zwanger.
Toe mijn zoon geboren werd zag ik ook mijn dochter geboren worden. Het was in de zelfde verloskamer dat zij het levenslicht zagen. Het leek wel alsof de duivel er mee speelde ook hij was zo'n 5 a 6 maanden toen zij vertrokken, al was ik mij deze keer van geen kwaad bewust. Ik zag mijn zoon in de 6 maanden die daar op volgde elke maand 1 uurtje.

Ik begon langzaam aan steeds weer meer te drinken en ontdekte toen ook de cocaine en raakte daar dus ook aan verslaafd. Dat resulteerde dat ik mijn huis verloor, in aanraking kwam met justitie en in de gevangenis terecht kwam. Ben toen gestopt met drinken en gebruiken. Dat is nu alweer 6 jaar geleden dat ik die beslissing heb genomen. Met behulp van bepaalde medicijnen hoe ik het nog steeds vol. Ik moet zeggen dat het een hele strijd is om niet terug te vallen.