werk

zo naar me werk, maar wil toch nog ff tegen me lief zeggen dat ik haar mis
mis je *kusje*

werk,
alsof ik vannacht net genoeg gewerkt heb
ik verlang terug naar de dagen van de simpele gevechten
niet die mateloze politiek en dat multi front gezeik

meeste van jullie snappen de complicaties nog niet
maar ach waarom zou ik daar over klagen
hier hebben jullie vaak de ogen niet open
dus wat verwacht ik dan ?

of ik ff 26 nieuwe zielen zou begeleiden
dat is ongeveer waar het op neer kwam
en dat naast de shit load aan spelletjes met krachten en machten die meeste van jullie niet eens kunnen bevatten, mijn honger en mijn verlangen bij mijn lief te zijn en er voor haar te zijn
ze snapte niet hoe het kon,
misschien snap je nu wel iets,
tijd is niet liniear
en ik moet meer doen dan alleen het noorden beschermen.
naast de individueen ook de opdrachten
het spel is zo uitgebreid
sluit je ogen, druk op je ogen, en wacht tot de fluorizerende kleuren je zicht vullen met je ogen dicht
bedenk dat dat meer is dan alles dat je je kan voorstellen
en bedenk dat alles dan nog eens verbonden is
dit is mijn wereld waar ik in leef
hier moet ik in werken

onderhandelen met god, met de duivel, met de onmetelijke leegte die faciliteert
werken voor verbeteringen die nooit zo begrepen worden als het bedoeld is
omdat de ego vaak de intenties kaapt en mijn werk ongedaan maakt of zo vervormt dat ik weer van nul kan beginnen.
en het is niet mijn ego die dat doet,

als je 777 kan snappen en in kan zien
dan pas snap je de complexiteit van het leven
als ik gestorven ben dan is dit dus al mijn 5e kloon
minimaal
en ik weet dat de wereld al een keer vergaan is in de afgelopen 30 jaar
zeker 1 keer

wat denk je dat mijn werk is ?
een lachertje ?

en nee lief dit is niet boos naar jou geschreven
dit is zelf reflectie.

ik mis je.
lief jou
*kusje*

ben bang dat we binnenkort weer over gaan naar een nieuwe realiteit/wereld omdat we hard bezig zijn grip te verliezen deze te bewaren.
en dan heb ik het niet eens over het wakker worden van mensen
maar een wereld die meeste niet eens kunnen bevatten

ik mis de liefde om te kunnen werken en effectief te kunnen zijn
en als ik die 26 zielen er nu ook nog bij krijg
hoe de fuck kan ik dan nog iets doen ?
ik vecht me de tering dit te voorkomen
maar tja
dit is de kunst van het alleen zijn denk ik
jullie zijn nog daar,
daar waar ik een schim ben en misschien wel duidelijk maar ik ben al weer een wereld verder.
graag zou ik verder gaan of terug naar huis
maar dat gaat nu niet lukken

als je zou weten (wat ik wel doe maar niet ga vertellen) van wie die zielen zijn
dan zou je me haten
misschien moet je dat ook wel doen.
want wat ik ook doe, zij zullen niet verworden tot wat ze zouden moeten
en dat is precies waarom nu en waarom ik

wanneer je je onderzoek zou doen, je hart zou volgen en intuitie,
dan zou je weten waar ik het over heb
dan zou je zien wat er speelt
dan zou je daar zijn waar ik ben
en dan zou je er zijn.

en wederom dit is niet bedoelt voor jou lief als verwijt
slechts een teken van mijn eenzaamheid

liefjou*kusje*

ik moet werken
in de idioten wereld
waar meeste mensen niets weten
niets doen
niets denken
niets voelen
niets anders dan hun kleine bekrompen egotjes.

geen weet van de bloedbaden en de slachtoffers
geen weet van de pijn en ellende
die mensen die zo bang zijn voor ellende
dat ze het liever anderen aan doen,
en dan nog ontkennen dat ze iets gedaan hebben dat te veroorzaken.

en nee ik heb er geen zin in
maar ach
hier dien je slaafs te zijn
gebonden aan het geld en de norm
totaal misleide mensen hier.