Wie, wat of hoe?

Ik dacht eerlijk gezegd af te zijn van de psychologen, praatgroepen en vertrouwenspersonen op school, maar helaas..

Ik ben genoodzaakt om hulp te zoeken.
Gister bij de dokter geweest en ik contact gebracht bij de ggz. (geestelijke gezondheidszorg)
Het gaat allemaal erg snel. Na wat formulieren, vragen en wat telefoontjes heb ik voor maandag al een afspraak.

Ondertussen gaat het leven gewoon door.
Op dit moment studeer ik. HBO, erg leuk dat ik het niveau gehaald heb maar het is wel flink aanpoten.

Ik vind het erg lastig om te bedenken dat mijn vriend me niet allang al zat is. Ik zou in zijn plaats allang klaar zijn met deze relatie. Iemand die zo met zichzelf zit als ik..
Aan de ene kant ben ik heel erg blij dat hij dat niet is en dat hij nog steeds bij mij is.
Maar aan de andere kant ben ik ook nog iedere dag bang dat hij op een dag zegt niet meer van me te houden, of het niet vol te kunnen houden, of iets waardoor hij de relatie zal beëindigen.

Mijn moeder heeft me verteld dat zij en mijn vader een tijdje al denken dat ik lichte autistische trekjes heb.. niet erg leuk om te horen maar ik herken het wel. En dan kom je in zo'n fase waarin je zelf niet weet wie, wat of hoe je bent.
Een soort van identiteitscrisis die de meeste mensen hebben als ze een jaar of 15 à 16 zijn..
Als ik nu naar mezelf in de spiegel kijk zie ik ineens iemand anders dan dat ik een jaar geleden zag.
Ik heb nu, al is het nog niet medisch bewezen, een stempel.

Ik heb mijn leven lang verlangd naar iemand zijn die is zoals 'de rest'.
Door recentelijke gebeurtenissen, en de boodschap die mijn ouders brachten weet ik dat dat nooit zo zal zijn.