Een anoniem dagboek

Wat is het nut van een anoniem dagboek? Die schrijf je toch meestal alleen voor jezelf?
Ik denk dat je voor jezelf gewoon wilt dat er ergens mensen zijn die je begrijpen en met je meeleven.

Maar misschien eens leuk om te proberen. Kijken of er reacties komen op wat je schrijft en wat andere mensen van je vinden. En dan fingers-crossed dat er geen mensen tussen zitten die je volledig afzeiken en je de afgrond in praten.

Zo, dus waar staan we nu?
Een kleine introductie: Ik ben op dit moment 18.. nóg maar 18, maar wel al een heel leven achter de rug, al zeg ik het zelf..

Ik woon niet meer thuis. Ik en mijn andere 2 oudere zussen zijn allemaal vroeg het huis uit gegaan. De oudste was 20, de andere ook en ik ben dit jaar het huis uit gegaan.
Is het toevallig dat we allemaal zo jong zijn vertrokken? Nee.. absoluut niet.

Mijn moeder is een soort van doorn in ons leven.
Vergis je niet, we houden onvoorwaardelijk veel van haar. Maar met haar manische-depressieve buien word het leven er niet makkelijker op.
Ik heb dan misschien het 'geluk' dat ik niet beter weet dan dat mijn moeder psychisch ernstig ziek is, regelmatig opgenomen kan worden, voor eeuwig aan de zware medicijnen zit en regelmatig 24/7 met haar nieuwe hobby bezig is om vervolgens een week later als een zombie op de bank voor haar uit zit te staren. Niets zeggen tegen haar.. dat is het best

Het leven positief bekijken is veel moeilijker dan alles in een negatief daglicht te zetten.
Ik heb al bijna 10 maanden een ongelofelijk lief vriendje.. dat maakt het misschien een beetje beter.