Het einde?

Ik hou van hem, dat weet ik voor 100% zeker. Maar de laatste tijd ben ik ook niet gelukkig meer bij hem.

Ik heb een zware tijd achter de rug vol met stemmingswisselingen, de standaard relatieproblemen, veel ruzies met mijn vriend en veel meningsverschillen.
Mijn vriend heeft mij al die tijd bijgestaan, hij maakte mij altijd weer rustig, kwam altijd als ik het moeilijk had. Hij gaf mij echt het gevoel dat er geen ander voor hem is, nog steeds.
Hij is bezig met een gametoernooi. Hij is prof gamer, heeft er vroeger geld mee verdient enzo en werkt nu ook in die branche. Maar ik hou het zelf niet meer vol.

Vanaf het moment dat ik uit huis was gegaan begonnen mijn stemmingswisselingen en depressies. Tegelijkertijd is hij toen meer tijd gaan besteden aan het gamen. Met het grote toernooi dat bezig is, is het al een aantal weken zo dat hij de hele week aan het werk is, in de avond gaat gamen en weinig tijd meer voor mij heeft.

Met valentijnsdag zouden we uit eten, dit heeft hij afgezegd omdat hij met zijn team per se moest gamen. Hij ging op vakantie, we zouden het na zijn vakantie inhalen. Aanstaande zaterdag gaan we eindelijk uit eten.
Nu vind ik het absoluut niet erg dat we niet met valentijnsdag bij elkaar zijn geweest, ik vind dat niet zo interessant. De reden waarom we niet bij elkaar waren vind ik 10x erger.

De laatste tijd staat alles in het teken van dat toernooi. Maar hij wilt meer professioneel gaan gamen en dat houdt na dat toernooi niet op.

Ik ben al een tijd lang aan het roepen dat ik aan mijn grens zit. Maar ik wist niet precies wanneer dat zou zijn. Ik dacht op zo'n moment merk ik het als ik 10x meer gefrustreerd en bozer ben dan nu. Maar dat is niet zo..
Wat hij doet, wat hij zegt.. het maakt me allemaal niet meer uit, het kan me niets meer schelen. Als hij bij mij is kost het mij veel moeite om leuk tegen hem te doen. Hij is niet meer zo betrokken in mijn leven als dat hij ooit was. Het hele proces van mijn medicijnen is tot nu toe volledig aan hem voorbij gegaan.

Hij zegt dat na het toernooi weer allemaal rustig wordt en dat hij meer tijd voor mij zal hebben. Maar ik ben bang dat het al te laat is. Ik ben bang dat het gevoel wat er was niet meer terug komt. Ik wil het niet uit maken want ik hou zielsveel van hem, en als hij wel de tijd heb is er niemand die beter voor mij is, dat geloof ik echt. Maar ik kan niet meer..

Wat moet ik nou toch.