wokken

Zo zondag avond was weer erg gezellig. Er kwam niet veel terecht van ons gebruikelijke repertoire, maar des te meer van het jammen. Gezellie....

Maandag kwam ik gesloopt op mijn werk daar ik ietwat te laat ben gaan slapen. Een van mijn collega's was een weekje met vakantie geweest (herfstvakantie) Dus het eerste uur was bijkleppen.

's middags kwam mijn oom even langs.. ff kletsen... en toen vroeg hij of we sávonds bij hem kwamen eten.
Goed plan... dus lekker niet hoeven koken.

Na het eten ben ik bij mijn vader mijn nieuwe camera gaan ophalen. Ik lijk wel een japanner de hele dag ben ik plaatjes aan het schieten. Een hele vooruitgang op mijn oude toestel.Nog zo'n hobby van mij kiekjes maken..

Sávonds nog even langs mijn zuster om de bestelling(strawberryshortcake) voor mijn dochter op te halen.
Een poppetje waar ik zelf ook mee speelde toen ik haar leeftijd had. Na jaren hebben ze dit opnieuw op de markt gebracht. Dus nostalgisch speelplezier.

Vandaag heb ik mijn collega's kunnen overhalen óm mee uit eten te gaan (wokken)

Ik moet bekennen dat dit al de 3e keer in 1 week tijd is dat we uit wokken zijn. Heerlijk !

Maar nu ben ik het even beu. Morgen ga ik maar gewoon even boodschappen doen. En natuurlijk de hele avond fotootjes schieten. We hebben blauw gelegen van de gekke bekken die de hele avond zijn getrokken. Ik heb mezelf toch even gewongen een klein stukje te schrijven daar ik anders mijn dagelijks berichtje weer ga verwaarlozen.

Overigens ga ik deze week beginnen met een regelmatig bezoekje aan de psycholoog. Klinkt eigenlijk behoorlijk zwaar, ik leg altijd meteen een link met labiliteit of ernstige problemen. Ik heb niet het idee dat ik met beide zit, maar toch wil ik eens een goed gesprek met iemand voeren die dagelijks te maken heeft met juist de dagelijkse problemen van mensen. Misschien kom ik er wel na een sessie achter dat het niet mijn ding is, maar het kan ook zo zijn dat het wat verheldering brengt in mijn rommelige leventje. Zoals ik al eerder zei, ik heb nogal een stressig bestaan en ik beschrijf mijn dagelijks bestaan nu als chaos.

Dus ik heb het schrijven onder andere opgepakt om eens wat kritischer naar mezelf te kijken of het allemaal nou echt zo erg is als dat ik af en toe denk.

Ik ben het ene moment de rustheid zichzelve en het andere moment bijt ik nog net niet je kop eraf.

Volgens huisarts lijdt ik ook nog eens aan een behoorlijke vorm van hypogondrie (of iets dergelijks). Dus morgen wordt het eerste bezoekje... ben benieuwd.

Nou ik ga slapie slapie doen terust... en tot gauw.