Wonder, of toch niet?

Mijn moeder (44) raakte onverwachts zwanger van haar 4e kind, en besloot het te houden.
Door haar leeftijd had ze veel kans op een miskraam, maar we hoopte toch dat er een gezond kindje geboren zou worden.

Ik voelde al zoveel liefde bij het ongeboren kindje, net zoals mijn moeder. We bedachten zelfs al namen.
Als het een meisje zou worden werd het waarschijnlijk Madelief. Ik keek er helemaal naar uit om het baby'tje in onze armen te hebben.

Het was nog geen 8 weken oud en het kindje besloot ons toch te verlaten. Het was vreselijk.
Ik vond het ook heel erg om mijn moeder zo te zien, we waren niet eens thuis toen het gebeurde dus we waren allebei in paniek.

Nu ligt mijn moeder naast me, het gaat weer iets beter. Gister avond had ze nog erge weeën en veel bloedverlies.
Het is beter voor ons allen dus een stukje in ons was wel oplucht, maar het stukje in ons die er ook heel blij mee was heeft verdriet.

Zo zie je maar dat het leven af en toe zo vreemd kan lopen. Ik had dit nou echt niet meer verwacht.
Ik dacht ik deel het even met jullie, zodat ik het kan loslaten voor vandaag en kan genieten van de jaarwisseling vrolijk


Rust zacht, ongeborene.
31 dec 2011 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Juuliette
Juuliette, vrouw, 32 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende