Ik had deze zomervakantie maar 1 wens: eens ergens een groot luxe toetje eten. Zo'n enorme sorbet met alles er op en er aan. Zo'n nagerecht dat je maar zelden eet (
want ten eerste gaan wij zelden uit eten en ten tweede zit ik dan meestal te vol om nog een toetje te bestellen).
Maar dit weekend was het dan zo ver hoor!
We waren met familie bij een pannenkoekenrestaurant. Ik had een niet-zo-machtige pannenkoek genuttigd en had nog plek voor een luxe ijscoupe!
Vol verwachting keek ik toe hoe de serveerster kwam aangelopen met een dienblad vol heerlijke nagerechten, prachtig versierd met zelfgeklopte slagroom en chocolaatjes. Werkelijk een feest voor het oog!
Als we in een tekenfilm hadden geleefd was het dienblad omringd met fonkelende sterren en hoorde je engelengezang: ooooooohhhhh!
Maar toen...
HATSJOE!
De serveerster moest, nog met het dienblad in de hand, niezen.
Ze had wel het fatsoen om haar gezicht weg te keren van de ijscoupes, maar ik voelde een druppeltje op mijn wang landen.
En nu moet u weten dat ik lichtelijk smetvrees heb...
'Oh! Sorry!' bracht de serveerster nog geschrokken uit, maar het kwaad was al geschied.
Het is me gewoon niet gegund
De sorbet was verder wel lekker hoor, maar ik kon er minder van genieten omdat ik in gedachten een "shit, straks word ik ziek"-paniekaanval moest onderdrukken.
Ze heeft geen fooi gehad.