Zelf geschreven verhaal ( lees maar even )
Dit is een verhaal dat ik nooit aan iemand heb verteld omdat ik te bang was dat me iets zou over komen, tot nu dan. Vandaag ben ik vrij, vandaag is alles over en kan ik mijn oude leventje weer op pakken al word het verwerken van deze gebeurtenis erg moeilijk. Daarom wil ik ook uit het leven stappen, gewoon eens gek doen en mezelf de dood in jagen.
Oké, je zult nu wel denken wat bazelt ze nou… Wel, ik zal het wel vertellen zodat jullie me begrijpen.
Het Ongeluk.
Het begon allemaal in een klein dorpje aan de rand van een groot meer genaamd “Freedom”.
Ik woonde samen met mijn vader, moeder en broer in een klein huisje vlakbij het meer.
Op een dag gingen mij ouders en broer, eventjes weg en lieten mij alleen achter. Dit kwam doordat ik me niet zo lekker voelde en mijn moeder had gezegd dat ik dan maar lekker in bed moest blijven liggen. En dat deed ik dus maar. Ondertussen gingen mijn ouders en broer de deur uit, blij en dag schreeuwend. Ik zei ze ook gedag, niet wetende dat dit de laatste keer zou zijn. De deur sloeg dicht en de autodeuren klapten dicht. De motor begon te ronken en de auto trok op, op weg naar zijn bestemming, de ouders van mijn pa. Ze zouden daar op visite gaan, alleen zijn ze daar nooit aangekomen. Ik was eventjes ingedommeld toen ik plots zo’n 10 minuten na het vertrek van mijn familie een ziekenauto met zwaailicht en hoge snelheid door de straat hoorde komen. Ik schonk er niet zoveel aandacht aan omdat dit wel vaker gebeurde. Langzaam viel ik weer in slaap tot ik op een gegeven moment weer wakker werd door een aantal bonzen op de deur en een stem die schreeuwde of er iemand thuis was. Versuft liep ik naar de deur en opende hem. Ik staarde in het gezicht van Jake de politieman die in onze stad woonde. Hij had bruin haar en blauwe ogen en was nog al breed gebouwd. Verder wist ik niet veel van hem. Hij keek me aan en vroeg met een ernstig gezicht of hij er in mocht komen. Ik keek hem verbaast aan en liet hem er in. Ik ging hem voor naar de woonkamer en hij verzocht me te gaan zitten. Ik keek hem aan en vroeg wat er aan de hand was. Hij zweeg eventjes en staarde naar de grond, toen hij zich plots oprichtte en mij aan keek met diep bedroefde ogen. Ik snapte het nog steeds niet wat er nou eigenlijk was gebeurd, en stelde de vraag nog eens.
Hij zuchtte nog een keer diep, toen sprak hij deze woorden “Meid er is een paar minuten geleden iets verschrikkelijks gebeurt” Hij zweeg eventjes en keek me strak aan, toen ging hij verder “Je familie, is, is…. Verder zei hij niks. Toen besefte ik ineens dat die ziekenauto voor mijn familie was geweest ze waren verongelukt. Ik keek Jake geschrokken aan en begon als een gek te vragen waar ze waren, en of alles goed was. Jake zei niets maar bleef me aan kijken. Het was toen als of de hele wereld recht voor mijn ogen verging. Jake sprak toen de woorden “je familie… je familie is DOOD !!! Tranen sprongen in mijn ogen en ik begon te schreeuwen dat, hij een grapje maakte en dat hij loog dat mijn ouders zo thuis kwamen met lachende gezichten en met in hun armen sloten. Jake pakte me vast en drukte me tegen zich aan, de politieman van ongeveer 25 jaar oud werd het nu ook te veel. Hij kende mijn ouders goed en was erg goed met ze bevriend. Hij hield zijn mond dicht bij mijn oor en ging verder “Ze zijn zo’n 20 minuten geleden verongelukt, ze reden op de Klaverweg, langs het meer. Toen er plotseling een vrachtwagen op dook op de verkeerde weghelft. Hij was er frontaal opgebotst, van de auto was niks meer heel. En je familie was op slag dood. Ik sloeg mijn armen strak om Jake en begon nog harder te huilen. Jake sloeg toen ook zijn armen om me heen en vond het ook niet meer nodig om zich groot te houden. Samen hebben we daar meer dan 2 uur zitten huilen tot dat er echt niks meer kwam. Hij vroeg me of er iemand was die voor me kon zorgen. In mijn achterhoofd spookten de namen van mijn opa en oma rond van mijn vader en moeders kant, maar dat waren nu wel de laatste die ik op dit moment wilden zien. Ik schudde mijn hoofd en liet mijn hoofd tussen mijn handen zaken. Jake zei toen dat ik wel een tijdje bij hem kon blijven logeren. Hij vroeg of ik dat goed vond. Ik stond op en keek naar de grond, ik knikte zachtjes en Jake sloeg zijn arm om me heen. Hij zei dat ik dan maar wat spulletjes moest gaan pakken, die ik dacht nodig te hebben. Toen dat achter de rug was liep ik samen met Jake naar de politieauto die voor het huis stond, en reden we samen richting zijn huis.
Wordt vervolgd...
Oké, je zult nu wel denken wat bazelt ze nou… Wel, ik zal het wel vertellen zodat jullie me begrijpen.
Het Ongeluk.
Het begon allemaal in een klein dorpje aan de rand van een groot meer genaamd “Freedom”.
Ik woonde samen met mijn vader, moeder en broer in een klein huisje vlakbij het meer.
Op een dag gingen mij ouders en broer, eventjes weg en lieten mij alleen achter. Dit kwam doordat ik me niet zo lekker voelde en mijn moeder had gezegd dat ik dan maar lekker in bed moest blijven liggen. En dat deed ik dus maar. Ondertussen gingen mijn ouders en broer de deur uit, blij en dag schreeuwend. Ik zei ze ook gedag, niet wetende dat dit de laatste keer zou zijn. De deur sloeg dicht en de autodeuren klapten dicht. De motor begon te ronken en de auto trok op, op weg naar zijn bestemming, de ouders van mijn pa. Ze zouden daar op visite gaan, alleen zijn ze daar nooit aangekomen. Ik was eventjes ingedommeld toen ik plots zo’n 10 minuten na het vertrek van mijn familie een ziekenauto met zwaailicht en hoge snelheid door de straat hoorde komen. Ik schonk er niet zoveel aandacht aan omdat dit wel vaker gebeurde. Langzaam viel ik weer in slaap tot ik op een gegeven moment weer wakker werd door een aantal bonzen op de deur en een stem die schreeuwde of er iemand thuis was. Versuft liep ik naar de deur en opende hem. Ik staarde in het gezicht van Jake de politieman die in onze stad woonde. Hij had bruin haar en blauwe ogen en was nog al breed gebouwd. Verder wist ik niet veel van hem. Hij keek me aan en vroeg met een ernstig gezicht of hij er in mocht komen. Ik keek hem verbaast aan en liet hem er in. Ik ging hem voor naar de woonkamer en hij verzocht me te gaan zitten. Ik keek hem aan en vroeg wat er aan de hand was. Hij zweeg eventjes en staarde naar de grond, toen hij zich plots oprichtte en mij aan keek met diep bedroefde ogen. Ik snapte het nog steeds niet wat er nou eigenlijk was gebeurd, en stelde de vraag nog eens.
Hij zuchtte nog een keer diep, toen sprak hij deze woorden “Meid er is een paar minuten geleden iets verschrikkelijks gebeurt” Hij zweeg eventjes en keek me strak aan, toen ging hij verder “Je familie, is, is…. Verder zei hij niks. Toen besefte ik ineens dat die ziekenauto voor mijn familie was geweest ze waren verongelukt. Ik keek Jake geschrokken aan en begon als een gek te vragen waar ze waren, en of alles goed was. Jake zei niets maar bleef me aan kijken. Het was toen als of de hele wereld recht voor mijn ogen verging. Jake sprak toen de woorden “je familie… je familie is DOOD !!! Tranen sprongen in mijn ogen en ik begon te schreeuwen dat, hij een grapje maakte en dat hij loog dat mijn ouders zo thuis kwamen met lachende gezichten en met in hun armen sloten. Jake pakte me vast en drukte me tegen zich aan, de politieman van ongeveer 25 jaar oud werd het nu ook te veel. Hij kende mijn ouders goed en was erg goed met ze bevriend. Hij hield zijn mond dicht bij mijn oor en ging verder “Ze zijn zo’n 20 minuten geleden verongelukt, ze reden op de Klaverweg, langs het meer. Toen er plotseling een vrachtwagen op dook op de verkeerde weghelft. Hij was er frontaal opgebotst, van de auto was niks meer heel. En je familie was op slag dood. Ik sloeg mijn armen strak om Jake en begon nog harder te huilen. Jake sloeg toen ook zijn armen om me heen en vond het ook niet meer nodig om zich groot te houden. Samen hebben we daar meer dan 2 uur zitten huilen tot dat er echt niks meer kwam. Hij vroeg me of er iemand was die voor me kon zorgen. In mijn achterhoofd spookten de namen van mijn opa en oma rond van mijn vader en moeders kant, maar dat waren nu wel de laatste die ik op dit moment wilden zien. Ik schudde mijn hoofd en liet mijn hoofd tussen mijn handen zaken. Jake zei toen dat ik wel een tijdje bij hem kon blijven logeren. Hij vroeg of ik dat goed vond. Ik stond op en keek naar de grond, ik knikte zachtjes en Jake sloeg zijn arm om me heen. Hij zei dat ik dan maar wat spulletjes moest gaan pakken, die ik dacht nodig te hebben. Toen dat achter de rug was liep ik samen met Jake naar de politieauto die voor het huis stond, en reden we samen richting zijn huis.
Wordt vervolgd...
10 mei 2003
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 11 mei 2003 Vervolg 11 ( Lees Maar )
- O 11 mei 2003 Verhaal Vervolg 10 ( Lees Ze )
- O 11 mei 2003 Hey... ( 1 )
- O 11 mei 2003 Vervolg 9 ( Lees Maar ) ( 4 )
- O 11 mei 2003 Vervolg 8 ( Lees Maar )
- O 11 mei 2003 Vervolg 7 ( Lees Ze )
- O 10 mei 2003 Vervolg 6 (Lees Ma) ( 8 )
- O 10 mei 2003 Vervolg 5 ( Lees Ze )
- O 10 mei 2003 Vervolg 4 ( Lees Maar )
- O 10 mei 2003 Vervolg 3 ( Lees Maar )
- O 10 mei 2003 Vervolg 2 ( lees maar )
- O 10 mei 2003 Zelf geschreven verhaal ( lees maar even )
- O 10 mei 2003 Wat nu ???
- O 09 mei 2003 De rest van mij dag ( 1 )
- O 09 mei 2003 Hey mijn dagje.