Ziek als zorgmedewerker

Het gaat aan niemand voorbij.
Het COVID-19, het nieuwe corona virus.

Momenteel ben ik al sinds afgelopen maandag ziek.
Contact met de huisarts is minimaal, vanwege de drukte en het niet willen melden bij de GGD.
(Wat ik toch bijzonder blijf vinden.)

Ik ben met mijn familie een weekendje weggeweest.
Toch begreep ik later van mijn leidinggevende, dat ik het niet perse daar heb op hoeven lopen.
Op het werk zijn meerdere ziektegevallen bekend.
(Ook iemand die positief is getest.)
Het zou wel gerust stellen, want dan is de kans kleiner dat, als ik het toch echt heb, de kans dat ik mijn familie heb aangestoken, relatief klein is.
Al is de mogelijkheid er wel, want het schijnt toch aannemelijk te zijn dat mensen met COVID-19 al besmettelijk zijn voor zij daadwerkelijk beginnen met hoesten en/of niezen.

Mijn huisarts wilde niets van mij weten...
Ik mocht niet zo maar bellen, zij hadden toch geen meldingsplicht. (?)
Nog voor ik mijn verhaal kon doen had ik al een enorme preek om mijn oren.
Ik voelde mij een last... Maar mijn werkgever was in paniek.
Tussen twee vuren... Nou ja, eigenlijk drie vuren.
Mijn partner heeft diabetes en valt dus onder 'de kwetsbaren'.

Ik moest een week thuis blijven, zo veel mogelijk contacten vermijden.
Mijn partner moest zelf maar overleggen met zijn werkgever of hij thuis mocht blijven.
Die besloot natuurlijk, dat hij nog geen klachten had en dus makkelijk kon blijven werken.

Testen zou onzin zijn, ik moest maar terug bellen als het écht extreem werd.
Mijn lichaamstemperatuur gedroeg zich raar, maar, omdat het niet bleef hangen in hoge koorts was er geen reden tot paniek.
En zolang ik mijn trap op kon komen zonder naar adem te hoeven happen, viel het allemaal wel mee.

Mijn leidinggevende vond het te bizar voor woorden.
Ik woon en werk met kwetsbaren...
Toch was testen onzin?
Ik werd met betaald - bijzonder verlof gestuurd.

Volgens de huisarts moest ik tot en met maandag thuis blijven.
Als mijn klachten dan te overzien waren, mocht ik dinsdag weer onder de mensen komen.
"Maar we kunnen je natuurlijk niet verplichten om thuis te blijven..."
Wat zei je nu eigenlijk? Dat ik maar gewoon iedereen mocht gaan besmetten...……

Na de persconferentie van vanmiddag veranderd er opnieuw wat.
Iedereen met klachten móét thuis blijven.
Maar.... ik ben werkzaam in de zorg.

Zorgmedewerkers moeten wél gewoon doorwerken, want stel je voor als wij allemaal thuis gaan zitten.
Dan ontvangt niemand meer zorg.
Ik zelf werk in de 24-uurs zorg bij een gehandicaptenzorg organisatie.
Zorgmedewerkers mogen pas thuis blijven, wanneer zij naast al hun klachten, ook koorts hebben.

Mijn lichaamstemperatuur zakt 's nachts ontzettend 'goed'.
Ik word wakker met 36,1. (Wat lager is dan mijn 'normale' temperatuur.)
Gedurende de dag loopt het steeds verder op.
Voor het slapen gaan zit ik telkens rond de 38,5 - 39,0.
Om vervolgens weer hard te zakken.
Opvallend, maar geen reden tot paniek.
Maar vooral uitputtend.

Dit zou betekenen dat ik overdag gewoon moet kunnen werken.
Ondanks ik dus wel gewoon ziek ben.
Zorgmedewerkers zullen voorzien worden van beschermende hulpmiddelen, zoals mondkapjes.
Maar nu heb ik inmiddels begrepen, dat hier een lijn wordt getrokken tussen alle zorgmedewerkers.
Blijkbaar zijn die hulpmiddelen alleen bedoelt voor zorgmedewerkers in ziekenhuizen en eventueel verpleeghuizen.
Hoe kunnen wij dit in vredesnaam communiceren naar mijn collega's.
Ik stel mijn collega's en cliënten bloot aan één of ander virus.
Laten we maar voorop stellen dat ik niet getest ben voor COVID-19.
Dus het kan ook makkelijk wat anders zijn.
Maar het idee dat dit risico gelopen moet worden, vind ik bizar.

Naast mijn werk moet ik ook rekening houden met het risico wat mijn partner loopt.
Mocht ik nu nog niet besmet zijn, kan dat dus nog komen.
Maar goed, dat risico loopt natuurlijk iedereen.
Ik zou het alleen niet over mijn hart verkrijgen als ik mijn partner zou aansteken met iets waar hij voor in het ziekenhuis zou belanden...

Al die zorgen.
Waarom koos ik ook al weer voor de zorg?
Al vergaat heel de wereld, moet ik toch gewoon de auto in stappen om te gaan werken.
Risico lopen om een ander zijn/haar risico zo veel mogelijk te verlagen.
Bijzonder vak.
Ook zonder crisis.