De laatste periode zou mijn rustige vakantieperiode geweest moeten zijn.
Dit liep,
natuurlijk, anders.
In de eerste week ging mijn schoonzus, vriendin van mijn broer, het ziekenhuis in. Dikke darm ontsteking, waarvan de oorzaak tot op de dag van vandaag onbekend is. Gelukkig is zij inmiddels weer thuis.
In die periode heb ik elke dag voor haar dochtertje gezorgd en op haar gepast wanneer mijn broer 's avonds naar zijn vriendin toe wilde gaan.
Toen mijn broer aangaf dat zij mij erg dankbaar was, en er ook een appje binnenkwam vanuit haar met dezelfde woorden; dacht ik echt even dat het nu dan eindelijk goed zou zijn.
Gisteren eerst samen met mijn broer naar Gilzen gereden om een motor op te halen. Aangezien mijn broer altijd overal voor te laat is, vond hij het een strak plan dat ik zijn vriendin zou appen met de woorden dat het later zou worden voordat zij haar kitten op kon gaan halen in Bussum.
Je voelt hem misschien al aankomen.... Die vertraging bleek dus later MIJN fout... Dus die
'oh-zo-lieve-en-zielige-schoonzus' vond het weer een strak plan om mij 9/10 keer te negeren en een verschrikkelijke negatieve houding aan te nemen.... Toen ik hier wat van zei, had zij er echter weer geen verhaal naar en negeerde ook dat.
Sorry, maar ik heb geen idee wat ik bij dat mens moet doen om eens een keer geaccepteerd zou moeten worden.
Als het aan mij ligt, hoort het andersom te zijn.
ZIJ zou zich druk moeten maken over het feit of
IK,
HAAR wel mag..... Maar dit doet haar werkelijk niets.
Nu leek het mijn broer een geweldig idee om vanavond met zijn 4e uiteten te gaan. Nog als 'bedankje' voor wat ik voor hen heb gedaan de laatste weken. Super lief. Maar hoe moet ik dit telkens weer langs mij heen laten gaan wanneer zij zich zo negatief uit en gedraagt, continu...
Positief weetje; SUSHI