Ziekehuis

Toen ik vanmorgen in m'n moeder d'r kamer kwam was het nog donker.
Omdat ze gehoorapparaten heeft (en deze uit doet als ze slaapt) hoort ze je niet binnenkomen.
M'n vader legt de kleding altijd verkeerd terug, ik krijg kleding van mijn moeder en omgekeerd.
Vamorge was ik dus een panty kwijt en deze ging ik bij m'n moeder op d'r kamer zoeken.
Het was nog donker toen ik haar kast open deed.
Opeens deed ze het licht aan: 'kan jet wat beter zien '
Ik wenste haar een goede morgen en vroeg of ze goed geslapen had.
"helemaal niet!" antwoorde ze.
Ze moest de hele nacht om het uur naar de wc, ze liep letterlijk leeg, leek dat ze meer plaste dan ze gedronken had.
Me ma draagt wel vaker incontinentieluiers, maar deze hadden ook geen nut <vol=vol>.
Ze zou dus de dokter bellen.
Ik had dus verwacht dat ze naar de dokter zou gaan...
Toen ik op m'n werk was aangekomen kreeg ik een smsje van m'n vader, of ik de reis overleefd had (ik ging namelijk voor het eerst met de bus naar me werk (kan je wel merken, want de bus kwam om het half uur, en de laatste had ik net 2 minuten gemist, dus ik moest weer een half uur wachten in de kou *heppet nu nogsteeds koud trouwes hihi*))
Ik smste terug dat ik was aangekomen, maar dat er geen bus terug ging. De bus rijdt namelijk alleen in de ochtendspits door het industrieterrein.
Hij smste dat hij me wel zou komen halen, maar pas als de dokter geweest was.
***pas als de dokter geweest was***
HOW w8 ff!! Me ma ging niet naar de dokter, de dokter kwam naar haar toe!
Nog nooit in der hele leve heeft ze de dokter laten kómen, dit was dus een teken dat het egt goed mis was.
Ik had gevraagd of me pa ff wilde bellen als ze wisten wat er aan de hand was, ik maakte me ondertussen natuurlijk ongelooflijke zorgen.
(voor de mensen die het niet weten, mijn moeder heeft MS, een ziekte die de zenuwen sloopt (heel kort samengevat)).
Tijdens mijn lunchpauze belde m'n vader me op dat de dok geweest was, en dat me ma msgien naart ziekehuis moest :S.
De MS-aanvallen kwamen veelste snel achter elkaar.
En zeker nu haar weerstand niet al te best is daar ze net (3 weken (!!)) ziek is geweest (btje erge griep).
De huisarts zou het overleggen met mijn moeders neuroloog, en als deze het er mee eens was zou mijn moeder opgenomen worden in het ziekenhuis, en zou ze een pretnison-kuur krijgen.
Tuurlijk kan ze er alleen maar beter van worden, maar tis natuurlijk nie tof als je ma int ziekehuis ligt...
Ik was dus ff ontroostbaar op me werk...voelde me een btje bah, dus had ik me zus maar ff gebeld, om te babbelen.
Ik bel altijd naar haar als er iets is met me ouders.
Op de achtergrond hoorde ik Sanne lachen, me nichtje, net 2 maanden out. Zo lief joh!!
Dat deed me tog weer goed.
Morgen om 15.00 komt de dok weer langs om te vertellen of ze naart ziekehuis moet of niet... Duim allemaal voor me!

Op de terugweg naar huis, bij m'n vader in de auto, reden we langs een laan, vlakbij m'n huis.
Ik kijk naar de bestuurders van het tegemoetkomend verkeer (ben altijd schieuwnierig of ik bekende zie...), d8 ik tog egt ff dat ik sercan zag!!!
(((Sercan is me ex die me egt op een vreselijke manier bedrogen heeft *wederom kort samengevat *)))
Vallah!! Ik weet 99.9% cker dat hij het was, want z'n kop vergeet ik egt nooit meer!!
Wat kwamdie doen??
Wastie opzoek naar mij?
Gingdie naar Delta, omdat hij msgien B-verpleegkunde wil gaan doen?
((of om zichzelf aan te melden hahahahaha))
OOffffffffff ik MAG er niet meer aan denken.
Hij is mijn tijd niet waard...