Ziekenhuisbezoek & Zwemmen

Zo, nou gisteren ben ik met m'n zoon en zijn vader naar het ziekenhuis geweest.
Zijn vader appte nog op het allerlaatste moment, dag van tevoren om 11 uur 's avonds.
Dat hij toch wel mee ging, nou oke prima, is zijn recht ook.
Dus dat is verder allemaal prima verlopen, in het ziekenhuis zag alles er goed uit bij R. (zoon)
Hij heeft in maart een operatie gehad aan z'n balletje, dat zat nog in de lies.
Maar alles zag er mooi en netjes uit, mooi genezen.
Op de terugweg, kaartte ik aan dat ik waarschijnlijk een nieuwe baan heb binnenkort.
Ik heb vandaag 2e gesprek, maar met wat ik zag wat er gemaild was naar mijn werkconsulent, denk ik dat ik wel goed zit. Ze wilden mij een aanbod doen, dus ik denk dat het vooral arbeidsvoorwaarden ondertekenen is.
Dat is goed nieuws, ben ik ook heel erg blij mee.
Maar toen ik dat dus aan de vader vertelde, gaf ik ook aan dat ik meer wil gaan werken na de zomer.
ik heb altijd rond 24 uur gewerkt, maar dan wil ik gaan naar 32 uur. Dat is prima in te delen in de omgangsregeling dat we hebben.
Alleen nu is het zo dat ik R. heel vaak heb opgevangen op de dagen dat hij eigenlijk bij z'n vader "hoort te zijn". Dat doe ik met alle liefde voor R.
Met andere woorden, na de zomer gaat dat niet meer lukken.
En zal hij zelf opvang moeten regelen.
Hij gaf op de terugweg dus aan dat er BSO geregeld moet worden.
Ik vroeg: waarom? ik heb ook nog een familie die R kan opvangen.
mijn broer en schoonzus, mijn ouders, hij heeft zijn ex ook, waar R ook wel graag is.
Ja hij heeft 2 vrouwen waarbij hij 2 kinderen heeft en niet meer mee samen is.
En hij heeft een nieuwe vriendin die R ook weleens kan opvangen.
Maar hij weigerde dat meteen, "dat ga ik niet doen"
En vervolgens zei hij: de BSO zou dan denk ik op jou naam moeten omdat jij die toeslagen en alles krijgt.
Ik denk: wat krijgen we nou? Ik sta er alleen voor, ik heb geen man.
Hij betaalt niet eens alimentatie, daar loopt hij al ik weet niet hoe lang mee achter.
En wil dat ik ga dokken omdat hij geen opvang kan regelen, ja doei.
Er zijn genoeg mogelijkheden, meneer is gewoon weer eens moeilijk aan het doen, dat zit gewoon in z'n DNA.
Maar goed, we gaan gewoon zien hoe het loopt.
Als hij uiteindelijk er toch voor kiest om BSO te doen, dan moet hij dat maar op z'n eigen naam zetten.


Verder, ben ik afgelopen zondag wezen zwemmen met m'n zoon in een andere plaats. We
Ik doe het even zo, want de plaats waar ik vandaan kom begint ook met een W, maar dat is Wa.
In Wa, heb je een zwembad, hebben we heel vaak gezwommen, maar stelt niet veel voor.
Zijn 3 baden, ondiep, iets dieper, en het wedstrijdzwembad, er is 1 glijbaan en 1 springplank, that's it.
Maar, ik dacht laten we naar We gaan, is wel wat leuker, is wat meer uitgebreid, met kruidenbad, bubbelbad en buitenzwembad enz.
We hadden het naar ons zin, was heerlijk om in het buiten zwembad te zijn met het mooie weer, lekker relaxen en kon R lekker spelen.
Maar op een gegeven moment zag ik een oude bekende.
Tuurlijk wist ik dat de kans dat ik hem zou tegen komen zou bestaan, ik bedoel hij woont in We, en hij gaat er graag op uit vooral samen met z'n zoon. Ik hield het wel in gedachten dat het kon gebeuren, maar vaak gebeurde het niet, en maar goed ook.
Want ik kwam hem ook tegen op Koningsdag, en ja ik zal het maar zeggen, ik heb met hem een paar maanden gedate, en onze kinderen weleens met elkaar laten spelen.
Voor mij was die gehele periode vrij intens, het maakte veel bij me los, we zijn niet goed uit elkaar gegaan waardoor hij mij uiteindelijk heeft geblokkeerd op alles.
Ik kwam hem tegen op Koningsdag, we keken elkaar recht in de ogen aan, en alleen hoi en doei, dat was het. Ik had hem ook nooit verwacht in Wa. Maar goed wat ik al zei, hij mag er graag op uit gaan.
Diezelfde dag later thuis, ik werd ineens emotioneel dat ik hem had gezien.
En tot op de dag van vandaag begrijp ik nog steeds niet waarom dat was.
Maar zo veel tijd later, in het zwembad, afgelopen zondag, kwam ik hem dus weer tegen met z'n kind.
Hij zei geen woord tegen me.
R herkende hun niet meer, hij wist niet meer wie ze waren, nadat ik het had uitgelegd wilde hij met J gaan spelen, zijn zoon.
Uiteindelijk heb ik dus het voortouw genomen voor R om te vragen voor het spelen.
R is ook vaak nog wel verlegen of dat hij het niet goed durft, maar ik probeer hem wel vaak aan te sporen dat hij meer dingen zelf moet zeggen of vragen als hij iets wil.
Uiteindelijk zaten we met z'n allen in zo'n gezamenlijke bubbelbad waar max 12 man in kan.
En dan is het zo ongemakkelijk als je niet met elkaar praat.
Ik sloeg gewoon dicht, ja hij doet nog steeds wat met me als ik hem zie, maar het is een gecompliceerde man. Ik weet dat er geen toekomst in zit, ik ga het ook niet eens meer proberen.
uiteindelijk hebben de kinderen wel gewoon leuk met elkaar kunnen spelen, maar gedurende het zwemmen hebben we geen woord gesproken, ja alleen of het oke was of ze met elkaar speelden.
Na het zwemmen, hadden we afgesproken met een kindje om daar te gaan spelen, maar R wilde daar niet meer heen, hij wilde met J spelen.
Ik zag hem nog op de parkeerplaats staan en reed er naar toe, maar ik zei tegen R dat hij het zelf moest vragen.
Hij gevraagd en werd er gezegd, nee nu kan niet, hij gaat zo naar z'n moeder toe, maar hij heeft binnenkort zomervakantie dan kun je wel een keertje met hem spelen als J dat wil.
Ik dacht hij gaat dat meteen vragen aan J, daarom dat ik even bleef wachten, maar hij keek me aan of ik nog iets wou vragen ofzo, ik zei nee en ben toen weg gereden.
En nu zit ik alleen maar in m'n kop dat hij me geblokkeerd heeft op alles en communicatie domweg gewoon niet kan. Dus dat was het dan.
Maar jezus, ik heb hem gezien, niet gesproken, of nou ja amper, en nog blijft hij in m'n hoofd hangen.
Dus dat, hij brengt me een beetje van m'n stuk alleen al met z'n aanwezigheid.
Dat is dus wat er momenteel speelt in m'n hoofd.