Mevrouw S. heeft wat zwakke darmen. Ik vind dat dat wel mag, als je 92 bent.
Maar lastig is het natuurlijk wel, voor haar maar ook een beetje voor mij..
Zoals gisteren.
Ze had net haar traiteurmaaltijd in de magnetron gezet toen opeens:'' Ojee, ik moet naar de wc, let jij even op mijn eten?"
''Ja hoor, is goed.''
Binnen enkele tellen vermengde de geur van eten zich met de stank van rottende spruitjes.
Enig idee hoe dat ruikt? Nou ik ga geen moeite doen dat te omschrijven, want dat is gewoon niet mogelijk.
Het is onbeschrijflijk zeg maar.
De magnetron gaf, door middel van wat piepjes, aan dat de maaltijd klaar was.
Die kon dus opgeschept worden. Mijn maag draaide wat rondjes toen ik dat deed, ik moest moeite doen
om de, door mij net gegeten eierkoek, niet als extra ingrediënt toe te voegen aan het prakje.
[Neiging tot kokhalzen]
''Pfoe, ik moest echt rennen zeg.''
''Ja, ik zag 't.''
Ik zet het bord bij mevrouw S. op tafel.
''Ik heb eigenlijk niet zo'n trek meer, maarja ik moet eten.
Heb je niet een stukje vlees voor jezelf er afgehaald?'' [ ik krijg elke week een stukje
]
''Eh nee, vergeten.''
''Ik had ook nog wat aardbeien voor je neergezet, vergeet je die niet te pakken?''
''Nee, die eet ik zo wel op...''
Dan breekt het moment van de waarheid aan, ik moet de badkamer in, daar waar ook de wc staat.
Die lucht, er hangt zowat een zichtbare walm in die ruimte.
Het eerste dat ik doe is een flinke scheut citronella in de wc pot gooien.
Om de stank enigszins dragelijk te maken.
''Carla, heb ik de wc vies gemaakt? Want dat zou ik erg vervelend vinden.''
Ik kijk voorzichtig wat dieper de pot in. ''Nee hoor.''
''Dacht ik al, ik had zelf ook al gekeken.''
Ik meld maar niet dat de vloer minder smetteloos is. Want tenslotte vroeg ze daar niet naar.
Maar ik zie een paar vlekken, die inmiskenbaar bruin van kleur zijn.
Na een tijdje is de vloer weer smetteloos wit en geurt alles naar citroen.
Mijn misselijkheid is weer wat weggetrokken.
Opgelucht stap ik de woonkamer weer in.
En zit even later aan de koffie met 2 biscuitjes.
We praten gezellig nog even over het hebben van diarree..
Dan is het tijd om op te stappen.
''Zo, zegt mevrouw S, en dan ga ik weer nog even naar de wc.'
[Stank voor dank]