Zwarter dan jouw hart.

De dreiging van de nacht is overduidelijk aanwezig.
Welke marteling wil je dit keer ondergaan?
Zijn het je gedachten die je tot wanhoopsdaden drijven,
of ben je juist bang voor wat er komt als je wel slaapt?
Is je angst voor beide even groot?

Elke dag word je bleker, stiller. Gevoeliger voor de kleine dingen.
Ze vragen het wel, maar ze denken het niet.
Om half 9 ziet iedereen er even moe uit. Uniformen zijn er niks bij.

De hoofdpijn wordt ondraaglijker met de seconde.
Je ogen branden als je ze sluit, dus waarom zou je dat doen?
Zo mis je alles.

Bescherm me. Alsjeblieft.
Ik voel me een vis op het droge.
Happend naar "lucht", of juist naar water?

Ik reis door de tijd, tijd reist door mij.
Zachte klanken verlichten de pijn.
Elke melodie laat me rustig slapen. Al is het maar voor even.

Maar de mensen zien alleen wat ze willen zien.
En wie ben ik om ze ongelijk te geven?