006 Volledig kwijt

De muziek lijkt totaal misplaatst op deze avond. Blije “herrie” weerklinkt van alle kanten, maar ik voel me alles behalve blij. Na mijn vijfde biertje zie ik een joint voorbij komen, in de hoop me iets beter te voelen pik ik hem van de jongen die net een hijs neemt. Om me heen hoor ik mensen steeds zeggen dat ik de dingen, die ik leuk vind, moet blijven doen, maar de puf heb ik er allang niet meer voor. Weer mezelf de deur uit slepen, mezelf op mijn fiets werken en fietsen naar een plek waar ik liever niet zijn wil. Om me heen zie ik mijn “beste vriendin” die extreem verliefd is, en op het moment dat hij binnenkomt voor mij ineens geen oog meer heeft. Ik zie een stel jongens die ik eigenlijk niet ken, maar daar ben ik niet rouwig om. Achter de bar een jongen die me pas probeerde te zoenen, waarna ik heel erg schrok (how retarded right?) en verder staan iets voor me wat dj's hun best te doen fijne muziek te draaien. Maar de dansvloer is leeg. In mijn fijnste dromen is het altijd mooi weer en is elke plek waar ik uitga fijn. Ik dans hele nachten weg en val in slaap in het gras, met de opkomende zon boven me. In mijn fijnste dromen ben jij niet kilometers van me vandaan, maar enkele centimeters naast me, zodat ik je kan aanraken en van je kan houden, als geen ander. Maar mijn fijnste dromen zijn geen werkelijkheid, mijn werkelijkheid is meer een van je ergste nachtmerries. Negen-tien. En ik ben mezelf volledig kwijt.