04052015

Ja, daar ben ik weer! Nu wel in mijn normale kleding op de bed. Ik wilde eigenlijk blijven schrijven, zodat ik steeds terug kan kijken hoe ik heb beleefd en hoe ik in de situatie sta.

Vandaag

Ook zo'n heerlijke dag gehad! Paps en Igor (vertel ik nog wel later) volgen hun eigen weg, mams ging weer werken. Vandaag lekker op tijd wakker geworden, mijn gezichtje gewassen en weer normale kleding gelijk aangetrokken. Ontbijtje gemaakt en lekker nederlands weer afgekeken, daarna heb ik lekker weten bezig houden met mijn verslagen voor de stage. k moet zeggen dat het steeds meer makkelijker gaat worden.. Maar er wacht wel paar grote verslagen die ik moet schrijven en uitwerken.
Dat wordt wel hard werken merk ik. Dus dat... Daar heb ik geen zin in, maar ik weet dat het moet.

Zelfs heb ik ook mijn to do list weten af te vinken. Nu heb ik 4 over. Die doe ik dus morgen en hopelijk hoef ik ze meer nodig.
Ook heb ik een lijstje gemaakt wie ik graag wil afspreken en dat moet ik ook echt doen. Maar eerst wachten op mijn simkaart.. Want mijn mobiel is vorige week maandag gestolen op een evenement.
Tot mijn verbazing hebben ze niet eens mijn pasjes of geld hebben gestolen uit mijn tas. Maar juist mijn iphone.. Paar krasjes en deukjes zaten er in... Maar goed, ik gebruik straks mijn oude vaders telefoon, gelukkig maar een iphone of ik moet hele 2 maanden wachten tot het mijn abbo stopt en dan nieuwe telefoon gaan zoeken.
Dit is ook wel prima vind ik.

Mijn verslagen zijn bijna klaar, morgen alles op de i zetten en dan mailen naar mijn begeleider/mentor/docent.
Tegen in de avond heb ik zitten praten met paps hoe zijn dag was gegaan, ook ondertussen zitten we flauwe grapjes zitten maken, wat het echt niet kan. Maar dat maakt het juist goed en leuker contact met mijn paps en ik vraag ook een "papa-knuffel". Echt iedere dag, maakt niet uit waar of hoe. Zo blijf ik in contact met hem.

Samen lekker gekookt en mams kwam helemaal gestrest thuis van haar werk, haar telefoon is gevallen en al de beeld is beetje kapot. Ze baalde hier en daar en dan nog bedrijfje op haar schouders..
Ze begint beetje te breken in deze tijd. Ik probeer haar te steunen waarin ze echt nodig is.
Ik weet dat ze soms wel koppig is (en ik ook!), maar al haar karakter is natuurlijk niet nodig. Maar dat komt gewoon en vertrekt.

Samen lekker zitten eten, daarna naar dodenherdenking gekeken met zijn drieën. Wat was die mooi! Zelfs van Isa. Isa kende ik alleen van naam en haar vriendengroep. maar nooit persoonlijk gezien ofzo.
Maar haar gedicht.... Ongelooflijk kwetsbaar, klein en dan nog zo sterk gedichtje. Zelfs ook van Mark van Rutte heeft zijn verhaal ook mooi verwoord. Hun woorden zal ik het niet zomaar vergeten. Het is prachtig dit gewoon!

Er is ook 1 klein beeld bij mij gebleven is; Een oude man, die eigenlijk in de rolstoel moest zitten, maar uit zijn respect en dankbaar en misschien denkt hij aan die mensen die hij tijdens de oorlog had leren kennen of verloren ging hij staan voor 2 minuten. die staat op voor 2 minuten lang.
Op dit momenteel kan ik foto niet vinden.

Na de dodenherdenking op tv, heb ik lekke gechild op mijn kamer en gewoon lekker genieten en muziekje aan.. Gewoon mijn gedachten op 0% en wie weet wordt het weer fijne dag morgen. Ook al heb ik niks echt gepland, behalve mijn huiswerk en daarnet bedacht ik ook misschien leuk om een brief te sturen naar een oude, beste vriendinnetje!

Terwijl ik zit te schrijven op MD, kwam m'n mams naar me toe en ik stopte even met schrijven en ik keek haar even aan en ik zeg gewoon tijdje ECHT niks. Toen zag ik dat er haar tranen op komen. Zij is gewoon echt op, ze is moe en ze wil zoveel dingen doen. Ik heb haar even getroost met mijn woorden en even geknuffeld en zeggen dat het alles goed komt. Ik weet wel dat ze moeilijk vind om dingen alles in de controle moest hebben.. Ze wil echt alles dingen regelen etc. Maar op dit moment lukt haar niet, dat is niet erg. ECHT NIET ERG! Daarom help ik toch haar even?
Maar vooral hoop ik dat ze luistert zij dat meer naar mij. Het is niet dat ik ineens een moeder moest zijn voor haar.
Maar juist op dit moment helpt het wel misschien? Ik weet het niet...


De man

Tijdens hele middag ben ik in contact gekomen met J. J. kende ik van jarenlang geleden, maar waarvan weet ik niet meer precies. Het zal waarschijnlijk liggen aan mijn middelbare schooltijd. Hem kende ik ergens tijdens mijn laatste jaar op mijn middelbare school. Dus dat..

Zaterdag was ik beetje rond zitten neuzen op mijn Facebook.. Aangezien dat ik geen mobiel heb, moet ik maar met mijn laptop haha.. Maar goed, ik kwam een of andere manier op de Facebook van J. Ik dacht: "Wacht eens even.. Vond ik hem vroeger leuk of wat?" "waar ken ik jou ergens van". Dus op zaterdag en zondag heb ik toch een berichtjes gestuurd en er gingen heen en weer berichtjes over.. "Hoe is het met jou etc" Lekker standaard, maar toch kwam er verschillende onderwerpen langs, zoals studie, zijn werk en nog wat gesprekken gevoerd waar hij ermee zat. Dus ik heb hem gesteund met mijn woorden.. niet daden he.

Maar goed, vandaag was ik dus bezig met mijn verslagen en J. stuurde me berichtje over zijn werk dat hij niet aangenomen en zijn test was zo hoog, maar baas belde zijn vorige baas en hierin had zijn vorige baas slechte dingen verteld over hem, waardoor hij niet aangenomen was en baalde hier ontzettend erg van en dit en dat blabla.. Maar goed, ik heb hem geholpen met mijn positieve energie haha, wat er ook nog meer is. Ik weet het niet. Maar volgens hem zei hij dat ik hem had geholpen en dat deed hem goed. Hier ben ik wel blij mee.
Zelfs hadden we ook over het verleden. Ik moet zeggen dat het wel geleidelijk ging.
Het leek alsof hij al zijn dingen toch mij weten toevertrouwd.

Zelfs vandaag vertelde hij mij dat hij mij vroeger leuk vond en zelfs vandaag ook. Ik wist het wel van, maar was ik dan daarvan bewust dat hij mij toen leuk vond.. Dat weet ik niet meer. Maar ik vond op manier van contact wel leuk. Daarna zijn we eind van de avond overgestapt naar skype. "OMG, hij is best wel leuk zeg" dacht ik echter toen ik gelijk indruk kreeg. maar later merkte ik dat hij mij geïnteresseerd in mij en stelde vragen.. Ook stelde ik natuurlijk vragen he.. Zelfs is hij best wel een grapjurk en flauw.
Het enige minpunt wat ik kan herinneren is: hij rookt, maar hij gaat stoppen met roken.. (bij David was het anders.. voor mij maakt het echt niet uit)

Maar hij wilde met mij afspreken. Ik vind het prima. Te snel misschien, maar ik moet nog beetje zoeken; Is dit wat ik wilde? Wil ik wel ervoor gaan vechten? Of.. Ik weet het niet meer..
Zelfs heb ik ooit gezegd dat ik niet echt klaar voor ben, maar hij heeft me laten weten dat ik welkom ben en dat hij wil afspreken wanneer ik klaar voor ben. Dus ik kijk het nog wel, morgen spreek ik hem waarss weer.

Nu is het bedtijd voor mij,

Slaap lekker!

xoxo