13042015

Dear,

Ik besloot dat ik maar eens een regelmatig een kleine update blijven houden, zodat ik weet wat er kan gebeuren met mij en hoe ik dat kan toepassen in mijn leven.

Onderwerp 1: Stage en school

Op dit momenteel zat ik al ongeveer week of 2 niet lekker in mijn vel, want ik kreeg te horen dat mijn tussenbeoordeling van mijn stage onvoldoende. Dit kost mijn studie, want dit studie is super leuk. Er zijn aantal mensen die ik kan vertrouwen in de klas, ondanks zijn er veel leerlingen gestopt met de opleiding. We begonnen met 23/24 en nu zijn er maar 16 leerlingen in de klas.
Maar de opleding zelf sta ik goed en werk harder dan ooit. Ik krijg hulp van paar leerlingen en mijn mentor. Ik sta goed voor, al tenminste zeg ik zelf van.
Maar goed, ik was hier erg van geschrokken en heb ik samen met mijn mentor en stagebegeleider hier over gehad, dat mijn communicatie en andere kleine dingen iets beter kan worden. Maar in 4 weken haal ik dus niet (2x per week)... Ook kon mijn mentor niet besluiten of ik moet stoppen met opleiding en opnieuw beginnen met opleiding MMZ. Hierover ook met mijn ouders erover gehad dat de tussenbeoordeling erg laat besproken was en mijn stagebegeleider heeft niet eerder aan de bel getrokken. Dus ik vond het wel erg jammer, anders had ik dit kunnen voorkomen. Snap je?

Uiteindelijk week later was er bekend gemaakt dat ik nog extra 6 weken laten zien wat ik kan en dat ga ik ook doen. Deze kans neem ik met beide handen aan. Daar ben ik heel blij mee en hopelijk heb ik kunnen laten zien wie ik ben en laat zien dat ik geschikte medewerker maatschappelijk zorg ben.

Onderwerp: Leven

Ik sta op dit momenteel wel sommige momenten heel sterk in mijn schoenen en weet het zelf ook heel goed wat ik wil bereiken in mijn leven, zoals mijn diploma halen, reizen in Nederland, vrienden afspreken. Maar er zijn ook andere dingen wat ik totaal niet goed in mijn schoenen sta, zoals werk zoeken of of reizen in buitenland of mijn gevoelens uiten en probeer ik dan echt mezelf laten zien; Gewoon heel open en bloot laten zien wie je bent. Ik kan hier wel gewoon mezelf laten zien wie ik ben, maar niet echt specifiek open, zodat het iedereen weet wie ik ben. Maar aan de ene kant vind ik ontzettend moeilijk om die stappen te zetten naar het streven van iets., bijvoorbeeld; marathon lopen en andere dingen. Snap je dat, ik wil leren om iets uit het leven halen, hobby's doen en dingen doen waar je van houdt.. Dit belemmert mij regelmatig.
Ik heb nu op dit momenteel geen zin in het leven. Gewoon lekker thuis en niks anders doen.

Onderwerp: David

David en zijn vrienden leerden ik op 1e dag van mijn vakantie kennen (22 februari). David werkt normaal achter de bar,maar hij had een vrije dag. Dus ik heb al zijn internationale vriendjes leren kennen in verschillende talen, zoals Frans, Engels, Duits en Nederlands. Het was compleet chaos, maar het was super leuk. Samen shotjes genomen en drankjes en plezier mag natuurlijk ook niet ontbreken. Maar David kon ik goed communiceren. We spraken vooral Engels, maar ook beetje Nederlands, omdat hij vertelde me dat hij een ex-vriendin had, die Nederlands was. Als we niet weten wat we moeten zeggen, dan schrijven we dan in onze telefoons en konden we weer van elkaar leren kennen. Steeds meer leerde ik hem steeds meer beter, maar ik was eerst in de begin niet helemaal hotelbotel, zoals jullie het noemen. Gewoon lekker aftasten wat voor een man het is etc.

Hij beviel me wel eigenlijk erg goed en leerde hem steeds meer beter op 1e dag, maar 2e dag op de vakantie hebben we gezoend. Dit deed ik dus, omdat ik hem wel eigenlijk leuk vond; dus kortom: ik was gelukkig en verliefd op hem, maar ook lieve vriendjes en vriendinnetjes die mee waren op de vakantie. We bleven steeds contact houden met elkaar en gingen bijna elke avond uit met vriendjes. Op laatste avond ben ik op zijn kamer gaan slapen MET onze vieze kleertjes aan. Dus het voelt voor mij en voor hem heel vertrouwd hoe het loopt tussen ons.

En toen moest ik naar huis samen met mijn vrienden en nog een ex van de reisleider (op een gruwelijke manier erachter gekomen dat hij haar voorgelogen had)
Ondertussen bleven we in contact houden door facetimen/whatsappen met elkaar en hadden het over wanneer we elkaar zien. Steeds meer ben ik blijer en gelukkiger wanneer we elkaar zien en hij liet steeds zien hoe mooi plaatsje daar is; Zon en sneeuw en mensen die mij dag willen zeggen en missen mij etc.

We hebben 2 weekenden geboekt
Op 14 en 15 maart zijn we weekendje weggeweest in Amsterdam. Lekker samen door de grachten slenteren en praten we weer veel etc, dus kortom het was geslaagde weekend.
Op 21 en 22 maart zijn we weekendje geweest in Brugge. vanwege zijn afstand. Dit was weer anders, maar toch voelt het weer vertrouwd tussen ons. We praten meer met elkaar en genieten van onze liefde..
Na de weekeend in Brugge was allemaal prima verlopen tussen ons contact. We FaceTimen/appen vaker dan tevoren. Toen kwam er slechte gebeurtenis bij hem, want zijn creditcard is gestolen en hij herinnert niks meer van (dronken). Hij was hier totaal niet blij van, dat het gebeurd is, want die geld had hij nodig voor zijn appartement in Nederland voor 3 maanden. (vorige jaar heeft hij dat gedaan).
Hij heeft meer verantwoordelijk voor zijn ouders, haar depressief goede vriendin van hem en haar moeder is iets achter gekomen. Hij zou dit me nog alles nog vertellen wat er aan het hand is.

Steeds meer merk ik dat hij in de problemen kwam zitten, bijvoorbeeld; minder gesprekstof, niet laten weten of telefoon bijna leeg is, hij wil er achterkomen wie zijn creditcard gestolen heeft. Hier was ik boos om en heb dit ook laten merken. Maar hij heeft wel berichtjes gelezen en niet gereageerd. 2 dagen niks laten horen van zijn kant.
Na 2 dagen heeft hij gezegd: "Niet boos worden, ik snap het wel dat je niet leuk vindt, maar ik moet richten op mijn project" Hier hebben we even gepraat en het was goed gesprek.

Maar veel later stuurt alsnog hij een foto van zijn nichtje uit niks. Toen dacht ik mezelf dat er iets is en heb niet gelijk gezegd wat er aan het hand.
Hij gaf zelf aan dat het fout met hem is. Hij voelt zich vreemd, voelt allen. Hierin heb ik aangeboden of hij met mij wilde gaan praten. David heeft gezegd daarna dat hij in de appartement bij zijn ouders vorig jaar depressief was geweest en dat hij was terug op zijn appartement en al zijn herinneringen komen terug en hij zei ook dat hij weer ernaar keek om weer uit appartement te gaan. (maar kon niet vanwege het geld).

Begin april zou hij mij FaceTime om 3 uur s'middags, maar hij heeft mij niet gebeld en ergens na 2 uur heb ik hem berichtje, call? I don’t know what happened with us? But i don’t like it. I thought that it is fine between us. I thought that i can talk to you, because i miss you. Dit berichtje heeft hij wel gelezen, maar geen reactie.
Veel later heeft hij gezegd, ik bel je over uurtje, beloofd! Dus uurtje even gewacht en niks gehoord. Ik vroeg mezelf af; Is hij depressief?
Diezelfde avond kreeg ik berichtje van zijn goede vriendin of hij ook niks zegt tegen mij?
Toen was het al duidelijk..

Vorige week zondag heeft hij zelf initiatief getoond door te zeggen dat hij naar zijn broer gaat en hij voelt dat hij iets met hem is, geen smaak, geen lach, dus gewoon niks. Hij heeft wel gezegd dat hem speet voor zijn houding, maar hij moet zelf uit vinden wat er aan het hans is en dat het ook niet aan mij lag. Hierin heb ik heel eerlijk tegen hem gezegd dat ik eerst aan mij lag en dat ik blij ben dat hij oplossing kan vinden dat hij naar zijn broer gaat. David zei daarna nog letterlijk dat het niet aan mij lag en dat hij keer gaat vertellen wat er allemaal gebeurd is in zijn appartement, wanneer hij klaar voor is. Hij heeft ook toegeven dat hij nog naar gala wilde gaan met mij (komende zaterdag). Dus het is redelijk positief.

Deze week was voor mij een hel. Ik wou met David vragen hoe het gaat. dus dat heb ik gedaan, maar wel berichtje gelezen, maar geen antwoord. Paar dagen (woensdag) later heb ik weer hetzelfde gevraagd, weer hetzelfde gebeurtenis. Op donderdag heeft hij alleen gezegd, het spijt me. Hierin heb ik niks gezegd, maar kreeg op vrijdag een berichtje van hem hoe het gaat en later op de avond met vraagtekens.
Maar ik moest stage lopen in de gehandicaptenzorg op de woning, dus ik was laat klaar, daarna heb ik een berichtje gestuurd dat ik oké en moe was, maar hij heeft weer berichtje gelezen, maar geen antwoord. Met mijn stomme kop heb ik gezegd "Ofcourse you don't reply that" en toen ben ik gaan slapen.

Gisterochtend 6 uur zag ik nog geen berichtje van hem en ik heb gelijk een berichtje dat ik boos op mij ben omdat ik dat heb gezegd en ging ik weer even doezelen.
Eenmaal ik weer wakker was, zag een gemiste oproep van David. David belt mij echt nooit met telefoon naar mij, maar meestal via FaceTime. Hier heb ik alweer getwijfeld, maar ook nieuwe term erbij gekomen, namelijk bang. Ik had het niet moeten bang moeten zijn, maar dat ben ik wel.
Maar besloot dan even onder de douche te staan, om alles op het rijtje te zetten. ik dacht bij mezelf: "waarom bel jij mij?" of wat heb jij te vertellen? of "wat is er?" "is er iets dat ik moet weten?". zo ging ik steeds rijtje af, maar kreeg geen antwoord en besloot dat ik toch met David gaat praten.

Eenmaal had ik mijn telefoon in mijn handen en ik bel hem.. na 5x overgaan nam hij op
(hierover was ik verbaasd). Hij begon met gesprek en het duurt maar ongeveer 2 minuten. Het ging alleen maar hoe het gaat - hij net wakker was - dat hij naar huis ging, - ook dat hij mij later terug belde. Ik vond het prima en alles..
Nadat ik hem had gesproken, kreeg ik enorme brok in mijn keel en liet het even gaan.. Dit alles is onwerkelijk en alles wat er allemaal gebeurd. Aan het eind van de dag had ik nog geen antwoord of belletje gekregen van hem. Ik wil hem niet pushen.

Op dit momenteel weet ik niet wat ik moet doen voor hem of wat kan ik tegen David zeggen op whatsapp of aan de telefoon. Wat kan ik echt doen voor hem? Moet ik hem bellen aangezien we maar 4 uurtjes van elkaar wonen en het gala begint al volgende week al... Ik voel me slechte vriendin nu.

Maar 1 ding weet ik wel zeker; Ik ga met hem naar gala, dat heeft hij ook zelf aangegeven vorige week! Ik hoop dat hij nog steeds wil en wel redelijk in zijn schoenen sta... en ik geef hem niet op!!!

Tot nu toe heb ik geen andere onderwerp waar ik kan over praten. Misschien komt dat wel nog!

xoxo