18. Finally

Kleine up-date van de afgelopen dagen, eigenlijk meer van het weekend

Na veel gezeur aan mijn hoofd te hebben gehad van al mijn vrienden dat ik hem nou eens mee uit moest vragen heb ik dat maar gedaan via een omweg. Ik heb de vriendin(s) van een klasgenoot(V) (en goede vriend) gevraagd of ze zin had om mee naar de bios te gaan. Dan kon V en Y ook gezellig mee, waren we niet helemaal samen, maar op een of andere manier durfde ik dat beter, konden er geen stiltes vallen. Zaterdag was het zo ver, we gingen met zijn 4en naar de bios. Ik heb denk ik wel de helft van de film gedacht, zal ik ze hand pakken of zal hij het doen, aangezien onze handen bijna de hele tijd dicht bij elkaar waren.. Ik denk de laatste 5 min van de film had ik dan eindelijk zijn hand gepakt, maar ja moest hem snel daarna weer los laten... Lekker bij praten over de film.. Ik dacht dat het me laatste kans was om te vragen hoe het zat tussen ons, maar hij bood ons aan om ons thuis te brengen (vond het heel lief van hem, we wonen namelijk niet echt dicht bij elkaar) Nog even met S er over gehad wat ik nou moest doen, en die zei het zelfde als iedereen ga er gewoon voor.

Tijdens de rit onderweg naar S en V zijn huis best leuk gepraat, maar toen ze uit stapte wist ik niet wat ik moest zeggen. Toch vielen er niet echt stiltes. Eindelijk bij mijn huis aan gekomen was zijn telefoon/tom tom leeg en werd het misschien moeilijk om de weg terug te vinden. Hier pakte ik mijn kans en vroeg aan hem of die ze telefoon misschien op wou laten. Dat vond hij wel een goed idee. Eenmaal binnen, telefoon aan de oplader gelegd, drinken in geschonken en op de bank zitten. Gezellig gepraat, met me kitten (wat je kitten noem tenminste) gespeeld. Tot dat goede moment kwam en we elkaar zoende.. Rond een uur of half 4 snachts kwam hij er mee dat hij nu echt naar huis moet, anders zou die problemen krijgen, hij wist dat die dat toch wel kreeg, maar hij moest het niet erger maken. Ik nog steeds met die ene vraag in mijn hoofd.. "hoe zat het tussen hem en mij". hij pakte zijn telefoon. Ik moest mijn kans grijpen voor dat het te laat was. Ik zoende hem nog even in de keuken, ging op het aanrecht zitten. Na zijn woorden dat die echt moest gaan, zei ik tegen hem dat ik hem nog een ding wou vragen.. "Hoe zit het tussen ons".. De woorden die er uit zijn mond kwamen waren woorden waar ik zolang had op gewacht.. hij zei "Ja, ik wil wel verder".
Na nog even gepraat er over, moest die helaas nu echt gaan. Ik bracht hem naar de deur en na nog een afscheidskus, kan ik hem nu dan eindelijk mijn Vriend noemen!