2.

Weet je, elke dag denk ik aan alles.. Aan alles wat er al gebeurd is in mijn leven! Pff, ik probeer en wil het echt allemaal achter me laten maar waarom kan zoiets niet? En ik wil echt gewoon gelukkig zijn met mijn vriendje maar alles blijft me achtervolgen.. Ik hoopte op een nieuwe start, maar dat zal zeker het geval niet zijn.. Nee het zullen nog drie jaren vechten zijn, elke dag opnieuw en opnieuw.. Ik weet toch helemaal niet of ik dat volhoudt? Maar ik probeer echt, geloof me!

Ik weet ook, jammer genoeg, dat ik men vriendje pijn doe.. Ik weet dat, hij zal dat niet toegeven maar ik weet dat. En het spijt me zo, echt.. Maar hij moet weten dat ik echt mijn best doe voor hem, dat ik probeer vol te houden en sterk te blijven voor hem!! Ik wil echt verder met hem want alles voelt goed als ik bij hem ben.. Ik zou altijd bij hem willen zijn..

Ik zat weer te staren naar de foto's van mijn broertjes en zusje.. Altijd komt dan die pijn, die echt niet te beschrijven valt.. Ik mis hen, echt waar! Ik zou ZO graag met hen iets gaan doen, hen nog een keer zien.. Maar ik weet dat die tijd er nog lang niet gaat zijn.. En ik heb bang, bang dat ze me zullen vergeten.. Ik kan dat ECHT niet aan!!

Ik wil iedereen helpen maar niemand kan mij helpen.. Het spijt me echt als ik mensen kwets maar ik kan er echt niets aan doen! Ik weet echt niet wat er mis is met mij, maar ik wil ZO graag normaal zijn!!

Liefs,

Frakske

Frakske, vrouw, 30 jaar

• PrankDemon donderdag 18 juli 2013 01:38
  Wat is er precies voorgevallen tussen jou en je ouders dat je weet hoe lang je je broertjes en zusjes niet meer zal zien?
• Frakske donderdag 18 juli 2013 21:16
  Wel, dat is een heel verhaal.. Mijn moeder en ik zijn eigenlijk nooit de beste vrienden geweest en tussen men ouders zit het eigenlijk ook vaak slecht.. Dan zet mijn moeder hem buiten enzo zonder dat hij dat eigenlijk 'verdient'.. Meestal volgde ik dan, dan werd ik ook uit huis gezet omdat ik zogezegd aan papa zijn kant stond zonder dat ik iets zei of misdeed.. Zo ging het vaak en op een dag (2maand geleden) is zo'n ruzie serieus uit de hand gelopen.. Ze sloegen mij en ik werd helemaal gek.. Ze hielden me heel de tijd vast zodat ik niet weg kon! Op een gegeven moment wilde ik gewoon weglopen maar sleurde ze me terug binnen en dan na nog veel geroep en geslaag heeft men vader me in de auto gegooit en me bij de politie afgezet.. Ik had niet eens schoenen aan..
  Ze wilde niets meer met me te maken hebben, ze zouden me nog een duwtje geven zeiden ze als ik van een brug wilde springen. Ik ben hun dochter niet meer en ik heb nooit iets verkeerd gedaan, echt niet..
• PrankDemon vrijdag 19 juli 2013 14:46
  Wat naar dat ze zo gereageerd hebben, maar als jou niets te verwijten valt dan moet je jezelf met opgehoven hoofd aan kunnen kijken. Je zou geen doodswens moeten hebben omdat je moeder ziek is. Het klinkt alsof ze veel baat zou hebben bij professionele hulp, en je vader ook. Ik hoop dat je op de een of andere manier je broertjes en zusjes in de gaten kan houden, zodat je ze kan opvangen in het geval er met hun ook wat mis gaat (ik hoop echt van niet!).
  
  Ik vind het lief van je oom en tante dat ze je in huis genomen hebben! Waarom probeer je je niet eens te concentreren op alle dingen in je leven die wel goed gaan en waar je wel gelukkig van wordt? Ik kan me echt niet voorstellen dat dat alleen je vriend is, er zijn vast andere dingen die jou geluk brengen. Het zonnetje misschien? Je oom en tante? Het gevoel van de wind door je haren als je langs het water fietst?
• Frakske vrijdag 19 juli 2013 15:13
  Ja het gaat al wel beter met me hoor, ik denk al niet meer elke dag aan zelfmoord maar simpel is het zeker niet..
  Bedankt voor je reacties trouwens!
  Ja ik probeer van de kleine dingen te genieten, muziek enzo. De omgeving waarin ik me nu bevindt doet ook al veel met me!!

• O 20 jul 2013 6.
• O 19 jul 2013 5.   ( 4 )
• O 19 jul 2013 4.   ( 4 )
• O 18 jul 2013 3.   ( 7 )
• O 17 jul 2013 2.   ( 4 )
• O 16 jul 2013 1.