2 jaar*
Al 2 jaar ben jij uit mijn leven, maar wennen zal het niet.
Ik moet en ga verder, al doet het me soms zo'n verdriet.
Omdat ik weet, dat ik jou nooit meer zal voelen.
Jij mij, mijn broertje en ook jou kleinkinderen niet gaat zien opgroeien.
Iedere dag denk ik aan je, alsof je nog steeds bij me bent.
Ik mis de manier waarop jij mij als enige kent.
Ik vraag me af wat je zou zeggen, wat je vind en wat je zou doen.
En dan wil ik zo graag weer terug naar toen.
Je laatste dagen, maanden en weken lijken nog maar zo kort geleden
Je laatste woorden, je gemopper het hoort nu allemaal tot het verleden.
Maar de herinneringen aan jou zullen nooit verloren gaan.
Net als onze band, die zal nooit echt nimmer verloren gaan...
Ik hou van je papa,
Voor altijd je kleine meisje! *
Chels-E, vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende