22/01/06: feeling useless
Owkee, ik twijfel nu fel over de juistheid van mijn titel, maar dat laat ik even terzijde. Ik kan jullie trots meedelen dat ik deze morgen (op een zondag, jaja) al om negen uur ben opgestaan! *lees: wakker geworden* En (ik word met de minuut trotser) ik ben al om half tien werkelijk uit mijn bed gekomen! *Ik verwacht nu echt wel staande ovatie* Ja, ik ben een slaapkop, dus vroeg opstaan is heel wat voor mij. Ik stond toen op met de bedoeling om te leren, maar ik heb heel de tijd op de pc gezeten. Gevolg: ik moet nu eigenlijk aan het leren zijn. Maar dat is zó saai! Dus schrijf ik hier nog een stukje. Deze middag gingen mijn mam, pap, zus, haar lief en ik iets eten. Ja, allemaal heel gezellig. Tot je het ziet zoals ik. Iedereen heeft iemand, vier is eigenlijk een perfect getal. Een getal zoals vijf zegt gewoon: 'er is iemand te veel'. Tijdens de wandeling richting restaurant voelde ik me dan ook het vijfde wiel aan de wagen. Vijf, wie haat dat getal nu niet?!? Ik wel. Dan voel ik me zo opgedrongen. Tot mijn grote spijt is vijf nu eenmaal mijn getal. Elk gezinsuitstapje hetzelfde gevoel. Ik bén de vijf, en voorlopig blijf ik dat ook. Hopelijk niet meer te lang... ik blijf hopen op een zes. Zes, zo'n mooi getal. Draai je het om dan heb je negen! Is dat niet hoopvol? De blije grootouders zouden trots moeten zijn. En 69, daar houd toch ook iedereen van? Dus je ziet het, zes is perfect! Wie houd er nu niet van zes? Zes, zes, zes.... Was het nu al maar zover... *zucht*
JustBiatch, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende