3.00 's nachts

Het is drie uur ’s nachts en ik staar naar de twee mensen tegenover mij. Het zijn mijn ouders, maar soms vraag ik mij af wat er in hun hoofden omgaat. Ik weet dat het niet de juiste tijd is om dingen te vragen, maar toch wil ik het weten. Ik wil dat ze eerlijk zijn. Ik wil niet dat ze dingen gaan verzwijgen. Ik wil dat ik weet waar ik aan toe ben.

Ze zeggen dat je met alles naar hen toe kunt komen. Met allerlei problemen kun je ze niet vermoeien, maar waarom zwijgen ze het “probleem” van mijn broer dan dood? Ik wilde niet langer doen alsof, maar ik wilde een eerlijk antwoord. In een stilte viel ik in. ‘Het is misschien niet de juiste tijd, maar wat vinden jullie eigenlijk van mijn broer en zijn kinderwens?’

En ze waren eerlijk. Ze gaven hun kant van het verhaal en ik knikte instemmend. Ik begrijp het. Mijn broer is blind voor zijn eigen leven. Hij had het zelf moeten aangeven en niet alleen tegen mij moeten zeggen. Hij moet er zelf meer over praten, ook al voelt hij zich dan misschien kwetsbaar. Want dat geeft niet. Je mag toch kwetsbaar zijn als je een kindje wilt en het lukt niet? Onze ouders zijn gewoon voorzichtig, want er kan nog zo veel misgaan…
18 nov 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van schaapii
schaapii, vrouw, 32 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende