we willen allemaal vooruit,
en daarom zet de meerderheid van den mensen een stap naar achteren...
naar achteren , zo dat het lijkt alsof de mensen die blijven staan een stap naar voren hebben gezet,
en de mensen die werkelijk een stap naar voren zetten,eenzaam nog verder verwijderd raken van de groep...
de wereld schreeuwt om verandering,
om compassie, humaniteit , echter wel met vergiftigde tong en een dolk achter de rug...
en ik? ik ben niets beter dan wie dan ook...
en ik vraag me constant af wat ik nog moet doen,
voor de mensheid, de wereld...
ik weet dat ik de wereld moet lief hebben,
omdat zij mij nooit zal kunnen lief hebben...
faithfully yours
TeaRat