30 day song challenge day 2

A song that helps you clear your mind:

Ik heb ADD en er komen altijd heel veel prikkels binnen. Als ik me moet concentreren op bijvoorbeeld een illustratie opdracht, dan draai ik hele rustige muziek zonder tekst. Waarom zonder tekst? Omdat ik anders afgeleid raak en ga mee zingen. Voor je het weet sta ik in het midden van de woonkamer met een microfoon aangesloten op de marshall speaker mee te bleren en ben ik mijn opdracht compleet vergeten.

lol

De eerste die ik deel met jullie, is van Alice Coltrane. Een mooi en rustig nummer waar ze piano speelt. De zachte drum die er doorheen tikt vind ik fijn. Het knalt niet zo en leidt me dus ook minder af. En Alice speelt gewoon betoverend.



En dan deze van Maceo Parker.
De sax doet me denken aan die ene keer. Die ene avond in hartje Groningen op een regenachtige dag. Ik liep door de Herestraat en het was al donker. Het licht dat in kabels dwars over de straten hingen, straalden hun licht op de gele klinkers op de grond. Omdat deze nat waren van de regen glom het als goud en zag je langs de zijkanten van de straat de weerspiegeling van de oude sfeervolle panden in de kleuren geel paars en groen. Precies zoals in een schilderij van Leonid Afremov.



En daar. In de verte maar galmend door de verlaten straten van de stad, hoorde ik hem spelen. Die saxofonist speelde alleen. Er was geen publiek. Er was slechts stilte. En de regen. en die prachtige klanken van de saxofoon die iets tussen blues en jazz speelde. Ik was 12 destijds en zijn spel raakte me tot op het bot. Bij elke stap die ik zette wist ik dat ik dichterbij mijn concert kwam. De Herestraat kent een kleine 'heuvel' in het midden. En hoe verder ik naar het midden kwam, hoe spannender het werd voor mij. Want wie zou ik zien aan de andere kant? Wie zou er verschijnen?

Het enige dat ik weet in het verlegen voorbij lopen is de lange zwarte viltjas. De zakelijke jas en de grote bouw van de man. En zijn goud gekleurde saxofoon glom in het licht. Nooit ben ik zóó verliefd geweest op een straatbeeld. Nooit ben ik zo ontroerd door een stuk muziek.



En elke keer dat ik een saxofoon hoor, denk ik terug aan deze vreemde. Ik weet niet wie hij is. Ik zal het nooit weten. Maar hij heeft mij de magie gebracht en de liefde voor mijn stad. Als hij eens wist wat hij heeft betekend voor dat kleine meisje dat hem tegemoet liep zo 's avonds in de stad, in de regen.



Veel liefs,

Inoue