Delfzijl en de dijk in de avond.
De eerste 2 weken durfde ik niet 's avonds alleen buiten te lopen (want ghetto
) maar intussen heb ik wel geleerd dat er weinig te vrezen valt hier. Het is zo ontzettend rustig! En de mensen die je al tegen komt zijn vaak al met pensioen en hebben honden waarmee ze wandelen.
Dus gisteravond heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik met de camera in mijn rugtas op stap gegaan.
Eerst langs een plek waar ik elke dag was. De flat waarin ik woonde als kind staat hier aan deze vijver en ik heb hier veel herinneringen. Mijn eerste keer op het ijs lopen was op deze vijver bijvoorbeeld. En hoe vaak heeft mijn pa hier niet staan vissen terwijl mijn broertje en ik eromheen speelden? En ik kan me niet herinneren hoe vaak ik met mijn jeugdvriendinnetje langs de paden ben gelopen en heb gefantaseerd over het volwassen leven. Zo stom
Maar het zijn wel herinneringen!
Daarna ben ik de dijk weer op gegaan en heb ik mijn ogen uit gekeken! Het was hardstikke eb en omdat de zon begon onder te gaan en de wolken aan de horizon staken zo mooi af tegen de lucht en de zee! en ergens in de lijn met wolken in het midden zag je vaak de contouren van de eemshaven. De fabrieken, de rookwolken en later ook de gekleurde lichtjes.
Toen het bijna te donker was om nog goede foto's te maken, draaide ik me om zodat ik de andere haven kon zien. Vanaf waar ik stond, heb je uitzicht over beide havens. De 1 alleen een stuk dichterbij dan de ander, haha.
Maar wat ik zag toen ik me omdraaide was echt prachtig. De maan was felrood en ontzettend groot! Soms verdween ze in de nevelige wolken maar nooit volledig.
Stap voor stap ben ik in het donker langs de rand van de zee naar de pier gelopen. Daar kon ik de juiste foto maken met lange sluitertijd. De maan moest ik hoe dan ook op de foto zetten!
En de pier koos ik uit omdat ik geen statief had en toch een stabiele ondergrond nodig had. 30 seconden is wat lang om uit de losse pols die camera vast te houden zonder trillen, haha.
De wandeling heeft me veel goeds gedaan. Ik denk dat ik er zo ongeveer 2 uur gewandeld heb.
Toen het donker was kon ik geen hand voor ogen meer zien want er is geen licht op de dijk. lol. En ik ben een beetje (boel) nachtblind. Maar de weg is mij zo bekend dat ik mar weinig licht nodig heb om de weer terug naar de bewoonde wereld te keren.
En nog een paar foto's van een andere dag, overdag. Op dezelfde dijk, haha.
Deze worden van mij, ze zijn nu 3 weekjes oud. Ik twijfelde enorm maar kijk dan toch! Hoe kan ik twijfelen? Ze zitten al in mijn hart. Straks in mijn huisje
Gekke selfie op de dijk op de pier. Ben helemaal naar het puntje van de pier gelopen en ben daar gemakkelijk gaan zitten in de zachte wind die de geur van de zee en de zon met zich meebracht. Eigenlijk is Delfzijl (de ghetto) niet eens zo'n gekke plek om jezelf weer te vinden en tot rust te komen.
Veel liefs,
Inoue