4mei, de herinneringen levend houden...

ave,
het is weer ''dodenherdenking''...
de dag dat we herdenken dat ''onze'' soldaten dapper hun ondergang in marcheerden,
om de vrijheid te verdediging en vooral de ideologie van ''ons''westerse wereld te bewaken ...
een dag om verhalen uit de ''oude doos'' weer af te stoffen en naar boven te halen,
''om ze zo gezegd levend te houden'',
en dat is wat ik ga doen...
herinneringen

voorgeschiedenis
de vader van mijn opa was een officier in het leger van Duitse Keizerrijk...
hij vocht om het behoud van de hertogdommen, omdat hij van adel was...
hij kreeg een brief van de keizer en kon niet weigeren,
het was een kwestie van eer en trouw...

zijn taak was simpel,
hij hoefde slechts op een paard een stuk land te doorkruisen met een getrokken zwaard,
terwijl hij een oorlogskreet uitschreeuwde,
zo dat de soldaten van de keizer zich naar voren vochten...
en aan de andere kant van de veld kon hij weer een mediale op zijn jas spelden...

hellaas bleek hij niet zo goed in die taak te zijn,
hij werd door een mortier van zijn paard af geblazen...
de beste man bekocht het met verlies van zijn benen,
een hand, en liep er ander kwaaltjes door op ...



toen de tweede wereld oorlog begon
toen de tweede wereld oorlog begon,
en de nazies het landgoed van mijn grootouders binnen kwamen gemarcheerd,
werden ze niet heel hartelijk verwelkomd door deze veteraan..
met medialies en oorkondes op zijn WWI uniform in zijn rolstoel,
ging de vader van mijn opa naar de nazies toe om verhaal te halen,
de nazie officieren hadden toen nog respect voor hun eigen oorlogsveteranen...
ze nodigden onze familie uit om op de plein van krakow bij hun toespraak te komen als ''ereburgers''...
de vader van mijn opa samen met zijn gezin konden dat niet weigeren...



eenmaal op de plein werden de plannen duidelijk,
de hoogste officier van de derde rijk sprak;
''sinds de middeleeuwen heeft de joodse bevolking krakow onderdrukt,
wij komen jullie bevrijden...''
kort daarna vluchtte mijn opa naar rusland,na een onenigheid met zijn vader ,
om de rode leger te dienen...

terwijl er talloze polen joden verraden,voor het geld,
probeerde de moeder van mijn opa ze te helpen door ze in diens te nemen op het landgoed...
het viel op,en zij werden verraden...
door een jood zelf...
de moeder van mijn opa werd samen met haar dochter (de zusje van mijn opa dus) weggevoerd naar een concentratiekamp,
ze zijn nooit terug gekeerd...

en de vader van mijn opa? die is net voordat ze werden afgevoerd overleden door zijn slechte gezondheid...

ondertussen vocht mijn opa voor de vrijheid,
hij verloor zijn oog en zijn onschuld...
hij zag Stalingrad branden, gelukkig voor hem stond hij aan de goede kant van de rivier...
zijn taak was burgers van de boten af te halen, de soldaten te helpen op de boot,
en vluchtende soldaten neer te schieten als ze niet meer terug wouwen...



een ware hel...

de tweede wereld oorlog sloeg mijn opa twee maal,
hij verloor eerst zijn moeder en zusje in een consentoratiekamp,
en na de oorlog werd de landhuis en al zijn bezittingen door de communisten afgepakt...
hij zelf vluchtte samen met maar een koffer met bezittingen richting het westen...
zo als velen van de oost Europese aristocraten...

dit is een beknopte geschiedenis van mijn opa en mijn familie...

oorlog kent alleen verliezers,
hij en zijn familie , dus mijn familie zijn er een van,
een van de vele...

faithfully yours,
The TeaRat


*alle foto's zijn van internet, en zijn slechts om een sfeer te schetsen