6: Gehandicapt deel 5 (revalidatiecentrum)
Vervolg op al die verhalen hiervoor.
... De eerste paar dagen dat ik bij dat revalidatiecentrum moest blijven waren een ramp. Ik kende niemand daar, en mijn ouders mocht ik maar 1 uurtje per dag zien. Als ze dan weggingen moest ik veel huilen. Ik lag dag en nacht in een ziekenhuisbed, omdat ik nog niet in een rolstoel kon. Het eten was er trouwens best ranzig, en het meisje bij wie ik op de kamer sliep vertelde haar geheimen in haar droom, waardoor ik niet kon slapen. Ik moest 2 x per dag naar fysiotherapie, wat dan wel weer leuk was. Ik kende die fysiotherapeut al 12 jaar en kon heel goed met haar opschieten. Toen ik wat langer in dat revalidatiecentrum zat had ik meer vrienden en kon ik ook goed met de verpleegsters opschieten. Ik begon het zelfs leuk te vinden daar! De dag dat het verband van mijn benen af mocht, en ik dus in een rolstoel kon was echt een van de beste dagen van mijn leven. Dat gevoel wat je dan hebt is onbeschrijvelijk. Natuurlijk had ik nog pleisters over mijn littekens, maar na een paar dagen mocht dat ook eraf. Toen moest ik wel even slikken. Zo'n grote blauwe plek heb ik nog nooit gezien. Het litteken zag er verschrikkelijk uit, maar gelukkig hoorde dat zo. Ik ging heel veel om met R. een jongen die 2 jaar jonger dan mij was, en in een rolstoel zat omdat hij verlamd was. Ik spreek hem nu nooit meer, en ik mis hem nogsteeds best wel. Maar mijn beste vriendin daar was S. Ze was een paar jaar ouder, maar ik kon heel goed met haar opschieten, en met haar praten over mijn problemen, ook haar spreek ik niet meer. De dag dat ik hoorde dat ik naar huis mocht was echt shit. Ik kon wel janken. Natuurlijk waren mijn ouders blij, maar ik wou daar blijven, het was er zó gezellig. De dag dat ik wegmocht heb ik alleen maar gehuild. Ik ben er in totaal 7 weken geweest, met intensief therapie (elke dag 2 keer). Maar er waren ook allemaal verschillende kinderen tot 18. De een was er nog erger aan toe dan de ander. Er was een meisje van een jaar of 5, die helemaal verbrand was. Verschrikkelijk. Ook was er een jongentje van een jaar of 4, die een hersenbloeding had, en dus alles opnieuw moest leren. Zijn ouders waren zwaar aso en kwamen vaak niet langs. Nu zit hij in een pleeggezin. Nu bijna 3 jaar later denk ik nogsteeds elke dag aan de tijd die ik daar heb gehad. En dat zal voorlopig ook nog wel even blijven.
Hierna volgt nog 1 verhaal over hoe het nu gaat...
... De eerste paar dagen dat ik bij dat revalidatiecentrum moest blijven waren een ramp. Ik kende niemand daar, en mijn ouders mocht ik maar 1 uurtje per dag zien. Als ze dan weggingen moest ik veel huilen. Ik lag dag en nacht in een ziekenhuisbed, omdat ik nog niet in een rolstoel kon. Het eten was er trouwens best ranzig, en het meisje bij wie ik op de kamer sliep vertelde haar geheimen in haar droom, waardoor ik niet kon slapen. Ik moest 2 x per dag naar fysiotherapie, wat dan wel weer leuk was. Ik kende die fysiotherapeut al 12 jaar en kon heel goed met haar opschieten. Toen ik wat langer in dat revalidatiecentrum zat had ik meer vrienden en kon ik ook goed met de verpleegsters opschieten. Ik begon het zelfs leuk te vinden daar! De dag dat het verband van mijn benen af mocht, en ik dus in een rolstoel kon was echt een van de beste dagen van mijn leven. Dat gevoel wat je dan hebt is onbeschrijvelijk. Natuurlijk had ik nog pleisters over mijn littekens, maar na een paar dagen mocht dat ook eraf. Toen moest ik wel even slikken. Zo'n grote blauwe plek heb ik nog nooit gezien. Het litteken zag er verschrikkelijk uit, maar gelukkig hoorde dat zo. Ik ging heel veel om met R. een jongen die 2 jaar jonger dan mij was, en in een rolstoel zat omdat hij verlamd was. Ik spreek hem nu nooit meer, en ik mis hem nogsteeds best wel. Maar mijn beste vriendin daar was S. Ze was een paar jaar ouder, maar ik kon heel goed met haar opschieten, en met haar praten over mijn problemen, ook haar spreek ik niet meer. De dag dat ik hoorde dat ik naar huis mocht was echt shit. Ik kon wel janken. Natuurlijk waren mijn ouders blij, maar ik wou daar blijven, het was er zó gezellig. De dag dat ik wegmocht heb ik alleen maar gehuild. Ik ben er in totaal 7 weken geweest, met intensief therapie (elke dag 2 keer). Maar er waren ook allemaal verschillende kinderen tot 18. De een was er nog erger aan toe dan de ander. Er was een meisje van een jaar of 5, die helemaal verbrand was. Verschrikkelijk. Ook was er een jongentje van een jaar of 4, die een hersenbloeding had, en dus alles opnieuw moest leren. Zijn ouders waren zwaar aso en kwamen vaak niet langs. Nu zit hij in een pleeggezin. Nu bijna 3 jaar later denk ik nogsteeds elke dag aan de tijd die ik daar heb gehad. En dat zal voorlopig ook nog wel even blijven.
Hierna volgt nog 1 verhaal over hoe het nu gaat...
02 dec 2007
- meld ongepast verhaal
-
jolien<3 (opgeheven op 7-1-2008)
zondag 02 december 2007 15:04
jeetje heftig hoor wat je allemaal hebt meegemaakt.
Uit je verhalen blijkt dat je enorm veel doorzettingsvermogen hebt en dat je veel kracht hebt om verder te gaan.
Respect!
-
xIncognito
zondag 02 december 2007 16:58
Hey Christina, wat vreemd zeg, de ´namen´, nouja letters die je noemt, en de verhalen, het verbrande meisje, en P. het kleine jongetje, ik ken ze ook allemaal, R. ik denk dat ik ook weet wie je daarmee bedoelt.
Wel gek he?
Nu je weg bent (ik ook) is het vreemd om terug te denken, dat daar nu allemaal andere mensen zijn, en natuurlijk mis je het fijne van daar.
Toch hoop iki dat je helemaal goed hebt kunnen revalideren en dat je leventje er voor nu lekker rooskleurig uit zal zien! -
Lovelylady
zondag 02 december 2007 23:05
zo.......jij weet mensen in spanning te houden?...hihi...maarre vind je emoties heel erg goed te begrijpen...en pfff...wat een verhaal....en die narigheid die je daar hebt moeten zien....niettemin snap ik ook dat je aan zo'n plek gehecht raakt.....kijk uit naar de rest van je verhaal....
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 09 dec 2007 Loveprob's vervolg. ( 1 )
- O 09 dec 2007 Ik haat: ( 4 )
- O 07 dec 2007 Msn-gesprekje ( 9 )
- O 07 dec 2007 Je was mijn grootste fout. ( 1 )
- O 06 dec 2007 Loveprob's. ( 4 )
- O 06 dec 2007 Rapport ( 4 )
- O 05 dec 2007 Ik mag NIET slapen op school ( 5 )
- O 05 dec 2007 ''Je t-Shirt zit verkeerdom'' ( 4 )
- O 05 dec 2007 7: Gehandicapt, laatste deel ( 1 )
- O 02 dec 2007 6: Gehandicapt deel 5 (revalidatiecentrum) ( 3 )
- O 24 nov 2007 5: Gehandicapt deel 4 (de operatie). ( 3 )
- O 24 nov 2007 4: Gehandicapt deel 3 (de operatie). ( 2 )
- O 21 nov 2007 3: Gehandicapt deel 2. ( 4 )
- O 20 nov 2007 2: Gehandicapt deel 1. ( 4 )
- O 20 nov 2007 1: Nieuw ( 12 )