#6 In mijn dromen denk ik aan Lorraine...

De felblauwe ogen van de man keken hem vorsend aan.
‘Denk… goed na… over wat… je doet. Je moet er… geen… spijt van… krijgen.’
‘Ik weet heel goed wat ik doe!’ Alexander hees de man overeind.
‘Hou het in die kop van je!’ De man was weer wat op adem gekomen en keek hem dreigend aan. Alex dacht koortsachtig na. Hoe kon hij de man uit zijn huis krijgen? En was het waar wat hij had gezegd? Was hij echt niet alleen? Allemaal vragen waar hij niet de tijd voor had om over na te denken, want de man werd ineens overvallen door een oerkracht en drukte Alex tegen de vloer. Een harde klap, spottende woorden en een diepe duisternis.

De hamer tikte steeds harder tegen zijn hoofd. Alexander draaide met zijn hoofd, maar het kloppen bleef aanhoudend doorgaan.
‘Zozo, Carter. Dat heb je goed voor elkaar!’
Alex kneep zijn ogen tot spleetjes om te zien wie er tegen hem praatte. Ach, hij wist het ook wel zonder te kijken. Dokter Stone stond naast zijn bed. Hij was ook vast degene die de hamer vasthield. Alex duwde de hand op zijn voorhoofd weg.
‘Kappen met die hamer!’ Zijn stem klonk roestig, alsof hij hem al een paar maanden niet had gebruikt.
‘Ik heb je wat medicijnen gegeven, je zult de komende weken in bed moeten liggen.’
‘Ja, maar die hamer…’
‘Luister nu maar naar wat ik zeg, dan zal je die hamer straks zelf weer in handen kunnen houden.’ De dokter kneep nog even in zijn hand en draaide zich toen om.
‘Goed, Melanie. Geef hem elk uur wat van deze drank, dat zal hem sterker maken. Ik zal vanavond nog langs komen om te kijken of het al wat beter gaat. Goedendag!’
‘Je hoort het, Al! Voorlopig mag je je even heerlijk laten verwennen.’
Melanie was hier? Zijn zus was speciaal voor hem overgekomen?
‘Is Connor ook mee, Mel?’
‘Ja, die zit in de keuken. Maar man, wat heb je je laten toetakelen! Als Samuel niet was gekomen, was je misschien wel doodgegaan! Het leek wel of die vent niet kon stoppen met slaan. Maar ik zal je nu even met rust laten.’
Het kloppen op de deur klonk ongeveer even hard als de hamer op zijn hoofd.
‘Wie kan dat nu zijn? Mel stond op van het krukje naast zijn bed en liep naar de deur.

WORDT VERVOLGD