aan Maart
Maart,
je vraag of je mijn brief mee mocht nemen naar Vera. Neem hem maar mee.
Nog over vrijdagavond/nacht.
Het spijt me zo dat het zo gelopen is. Ik heb gekozen om weg te gaan bij je omdat we alleen maar elkaar gingen kwetsen en daar was wat we opgebouwd hebben te mooi voor.
Ik hoop dat je weet dat ik je vriendin wil zijn. Het is niet alles of niks.
Ik wilde graag bespreken, zoals ik gewend ben van ons. Dat was altijd mogelijk en ik vertrouwde daar nu ook op.
Ik wilde het liever vrijdag niet bespreken, maar uitstellen naar een later moment, omdat jij nu met je moeder bezig bent. En je moeder gaat voor alles. Als ik geweten had dat je moeder in het ziekenhuis lag, had ik je geen brief geschreven.
Ik heb geduld en bij ons kwam/komt(?) het vroeg of laat te sprake. Toch?
Wat ik vooral niet wil is dat onze relatie zou veranderen. Nooit niet. Want echt wat ik altijd zei, ik was echt zo tevreden.
Door jouw`n tegenstrijdige signalen wist ik soms niet wat ik met je moest. Daarom wilde ik ook duidelijkheid. Geen verandering, maar duidelijkheid. Ik heb ook dingen fout gedaan.
Ik wil er heel graag voor je zijn, als een gewone vriendin. Ook nu met je moeder. Maar ook gewoon Maart.
Ik doe dan ook een beroep op onze opgebouwde, gelijkwaardige, respectvolle en op vertrouwen gebaseerde relatie.
Je weet me te vinden, op zovele manieren.
Je zit in mijn hart en ik weet ik in de jouwe.
Roel
PS: maar te groot voor een ps, want Do is zo belangrijk voor mij, maar ook voor jou dat weet ik. Wat doe je met Do?
En ik heb je ook nodig voor hem.
Kunnen we zonder elkaar? Willen we zonder elkaar? Wil jij zonder mij?
Zondag 15 maart 2009
rodo, vrouw, 47 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende