afscheid

van mammie en door Maart herhaald op haar crematie

Mijn tijd is op, ik moet nu gaan
daar helpt geen lieve moeder aan.
Maar een ding wil ik je nog vragen
mij niet naar een kuil te laten dragen,
maar strooi de as, van wat ik eens was,
zo snel mogelijk in het gras
of in een wei, dan ben ik vrij.
En mocht je soms erg naar mij verlangen,
loop dan even in de wind,
dan streel ik je wangen.

Heengaan (Boek van innerlijks rijkdom", schrijver: Joost Drenthe)(aangepast door Maart)

Er is een zorgkamer. Er ligt een oude vrouw.
Zij is stervende. Het laatste wat zij nog
verstaanbaar zegt, is:
`Dank je wel’.

Nog even opent zij haar ogen en ik zie haar blik.
Daarin is nog alleen maar dankbaarheid.
Dankbaarheid dat zij er heeft mogen zijn.
Dankbaarheid dat zij heeft mogen leven.
Dankbaarheid dat zij mag sterven.
Nog even, en dan gaat zij verder
En laat haar dank bij ons.

Bedankt mam, dat je zo bent heengegaan.
22 dec 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van rodo
rodo, vrouw, 47 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende