Afgesproken met De Ander!
Ok, ik geef het toe, ik ben slecht......
Vandeweek heb ik afgesproken met De Ander.
Ik kon mezelf niet inhouden, het lukte gewoon niet!
Gelukkig is mijn vriend momenteel weg voor z'n werk.
Evengoed wel in een heel ander deel van Nederland afgesproken.
Veel te veel bekenden in deze provincie.
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar het voelde zo goed toen ik hem zag!
De klik is er nog steeds (ook helaas, want ik had gehoopt dat ik het niet meer zou voelen toen ik hem zag).
Minutenlang hebben we elkaar alleen maar vastgehouden en daarna gewandeld.
Het kan niet, maar het voelt zo goed en fijn!
Dit wat ik bij hem voel heb ik nooit voor mijn vriend gevoeld!
De tijd vloog voorbij met De Ander.
We hebben tijden gepraat en gezoend.
Dat zoenen, ai, het vuurwerk spat eraf!
Dit is niet zomaar een verliefdheid, dit gaat niet zomaar weg.
We hebben heerlijk met elkaar gezeten en elkaar vastgehouden.
Hij weet van mijn thuissituatie en heeft daar begrip voor.
Hij wacht op me, zegt ie, maar hoe lang houdt hij dat vol?!
Ik hoop heel lang en denk het ook.
Hopelijk duurt het hier niet al te lang meer, gek word ik ervan, dat ik alles op deze manier aan moet pakken om een eind te maken aan mijn relatie.
's Avonds lig ik regelmatig in bed naast m'n vriend, maar m'n gedachten zijn bij De Ander.
M'n vriend duw ik (letterlijk en figuurlijk) weg.
Hij weet het, hij voelt het, maar hij wil er niet aan.
Hij kan me niet loslaten (nu nog niet).
Vreselijk om naast iemand in bed te liggen waarvan je weet dat je niet op de juiste manier van hem houdt.
Het is op.
Jarenlang heb ik mezelf helemaal gegeven en alles voor hem gedaan.
Ik was er altijd voor hem, altijd!
Mezelf heb ik helemaal weggecijferd!
En wanneer kreeg ik eens wat terug? Bijna nooit.
Hij heeft me helemaal leeggezogen.
Energieloos ben ik.
Ik had ook iemand nodig, steun, een schouder, een arm om me heen.
Maar dat moest ik altijd voor hem zijn.
Ik moest de sterke zijn van de 2 anders sodemieterde alles in elkaar.
Nu heb ik niks meer te geven aan hem, ik kan het niet, het lukt niet.
Ik ben leeg, helemaal leeg......
Vandeweek heb ik afgesproken met De Ander.
Ik kon mezelf niet inhouden, het lukte gewoon niet!
Gelukkig is mijn vriend momenteel weg voor z'n werk.
Evengoed wel in een heel ander deel van Nederland afgesproken.
Veel te veel bekenden in deze provincie.
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar het voelde zo goed toen ik hem zag!
De klik is er nog steeds (ook helaas, want ik had gehoopt dat ik het niet meer zou voelen toen ik hem zag).
Minutenlang hebben we elkaar alleen maar vastgehouden en daarna gewandeld.
Het kan niet, maar het voelt zo goed en fijn!
Dit wat ik bij hem voel heb ik nooit voor mijn vriend gevoeld!
De tijd vloog voorbij met De Ander.
We hebben tijden gepraat en gezoend.
Dat zoenen, ai, het vuurwerk spat eraf!
Dit is niet zomaar een verliefdheid, dit gaat niet zomaar weg.
We hebben heerlijk met elkaar gezeten en elkaar vastgehouden.
Hij weet van mijn thuissituatie en heeft daar begrip voor.
Hij wacht op me, zegt ie, maar hoe lang houdt hij dat vol?!
Ik hoop heel lang en denk het ook.
Hopelijk duurt het hier niet al te lang meer, gek word ik ervan, dat ik alles op deze manier aan moet pakken om een eind te maken aan mijn relatie.
's Avonds lig ik regelmatig in bed naast m'n vriend, maar m'n gedachten zijn bij De Ander.
M'n vriend duw ik (letterlijk en figuurlijk) weg.
Hij weet het, hij voelt het, maar hij wil er niet aan.
Hij kan me niet loslaten (nu nog niet).
Vreselijk om naast iemand in bed te liggen waarvan je weet dat je niet op de juiste manier van hem houdt.
Het is op.
Jarenlang heb ik mezelf helemaal gegeven en alles voor hem gedaan.
Ik was er altijd voor hem, altijd!
Mezelf heb ik helemaal weggecijferd!
En wanneer kreeg ik eens wat terug? Bijna nooit.
Hij heeft me helemaal leeggezogen.
Energieloos ben ik.
Ik had ook iemand nodig, steun, een schouder, een arm om me heen.
Maar dat moest ik altijd voor hem zijn.
Ik moest de sterke zijn van de 2 anders sodemieterde alles in elkaar.
Nu heb ik niks meer te geven aan hem, ik kan het niet, het lukt niet.
Ik ben leeg, helemaal leeg......
29 aug 2013
- meld ongepast verhaal
-
pinklady88 (opgeheven op 21-10-2013)
donderdag 29 augustus 2013 15:10
wees eerlijk tegen jezelf en je vriend.
hoe langer je dit rekt, hoe meer pijn je hem en jezelf doet.
en waar je mee bezig bent is verdomde oneerlijk..
bedoel het echt niet lullig ofso, maar maak hier een einde aan..nu -
Nightdream
donderdag 29 augustus 2013 15:10
Als je weet dat het geen verliefdheid is, maar dat het iets blijvends is. Waarom maak je het dan niet uit met je vriend?
-
simplyxme
donderdag 29 augustus 2013 15:52
Als ik jou was zou ik echt een einde maken aan je relatie. Ik denk dat je je vriend heel erg kwetst als die hier achter komt. Je kan maar beter zo snel mogelijk eerlijk zijn, want dit is voor iedereen oneerlijk. Je bedriegt je vriend, de ander hou je aan het lijntje en zelf ben je dood ongelukkig.
-
chanttje
donderdag 29 augustus 2013 16:32
als je langer met je vriend door gaat ga je het jezelf nooit vergeten je gaat je nieuwe partner moeilijk tot niet vertrouwen snap wat je doormaakt heb hetzelfde gehad! doe wat je gevoel zegt geef je meer om die ander moet je daarvoor gaan! en daarmee een toekomst opbouwen!
-
*smile*
donderdag 29 augustus 2013 16:57
je zegt dat hij je niet los kan laten maar het lijkt meer op dat jij hem niet wilt loslaten. wel belachelijk dat je hem de schuld geeft van dat je jezelf hebt weggecijferd, daar heb je zelf voor gekozen.
-
mezelf2013
donderdag 29 augustus 2013 21:42
Beste allemaal.
Bedankt voor jullie reacties.
Veel meningen en maar 1 vraag van iemand, typisch.
Had zelf nooit gedacht in een situatie als deze terecht te komen.
@Nightdream: Ik maak het nu niet uit met m'n vriend omdat we jaren van ellende achter de rug hebben en nu momenteel de climax is, als ik het nu uit maak maakt hij echt een eind aan zijn leven.
@Smile: Ik heb inderdaad moeite om m'n vriend los te laten omdat hij het momenteel heel moeilijk heeft. En ik houd nog wel van hem, maar niet op de manier dat je van je partner moet houden.
En wat betreft het wegcijferen: dat is een makkelijk oordeel, maar je hebt geen idee wat er allemaal gebeurd is. -
*smile*
donderdag 29 augustus 2013 23:31
ongeacht wat er gebeurd is heb je de keus gemaakt er voor hem te zijn en jezelf weg te cijferen, dan mag en kun je dit niet uiteindelijk als verwijt gebruiken.
bij iemand blijven uit angst voor dat diegene zichzelf iets aandoet, maar onderhand wel ernstig kwetsende dingen uithalen met een ander. Alsof het op die manier gerechtvaardigd is. alsof je hem hiermee een dienst bewijst. alsof jij een slachtoffer bent.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 29 aug 2013 Afgesproken met De Ander! ( 7 )
- O 26 aug 2013 De Ander gezien! ( 9 )
- O 24 aug 2013 De Ander ( 2 )
- O 21 aug 2013 Weet je wat het is.... ( 2 )
- O 21 aug 2013 Bos
- O 21 aug 2013 Gemixte gevoelens