Afleiding

Verraden nu al. Zo snel al. Nog geen dag later. Nu al. En nee ik heb niet eens gigantisch veel spijt. Gebeurd is gebeurd. De gene die het dan eigenlijk niet hadden mogen weten, wisten het toch al. Maar ik had liever gewoon niet dat zíj, juist zij het zou weten. Ik mag haar niet, en zij mij niet. Zij beschuldigde mij ervan dat ik huilde om aandacht. God mens je moest eens weten. En ja dat weet je nu ook ja. Je weet dat ik mezelf vermink, misschien ook dat ik dat nu al bijna twee en half jaar doe. En nu weer je ook dat ik met een trauma rond loop. Huil ik dan nu opeens niet meer om aandacht? Omdat ik nu plotseling wél een grondige rede heb? Dat zal dan wel. Maar wie zegt dat ik wou dat jij dit allemaal van mij zou weten? Ik heb er niet om gevraagd en ik had eigenlijk ook nooit verwacht dat je dit allemaal van mij te weten zou komen. Dat valt tegen en voelt rot. Heel rot. Ik wacht nu op iemand die mij steun wil bieden, want steun vragen doe ik niet. Ik zoek iemand die positief is en mij kan afleiden. Want ik merk dat afleiding bij mij altijd werkt. Eerst laten bekoelen, en als ik het allemaal even rustig op een rijtje heb over een oplossing nadenken. Maar goed, zolang niemand weet, die mij kan afleiden, wat er gaande is houdt het volgens mij op. Ik zal het weer alleen oplossen. Aah, misschien word ik dan toch ooit nog eens volwassen. Wie weet.
31 mei 2005 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Boekje
Boekje, vrouw, 35 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende