alleen
ik voel me alleen
verdwaalt in een donker bos
grote dreigende verschijningen en stemmen die me uitjoelen
dreigende gestaltes achter me die me angst in boezemen
ze volgen me overal geen plek bied bescherming
steeds dieper zink ik in het moeras van angsten en pijnen
al lijdend ga ik ten onder, wetend dat ik heb gefaalt
hoe harder ik vecht hoe dieper de modder door mijn luchtgat kruipt en mijn hart omsingeld
mijn lichaam en geest worden gevult met kilte en wanhoop
zal ik ooit nog de adem des levens voelen?
leXy, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende