Alleen kan je dit niet.(VERHAAL!)

Vervolg hoofdstuk 2

Dagen gaan voorbij. Judith gaat niet naar school. Ze ligt de hele dag op bed met haar cd op. Dagen gaan voorbij en nog is ze niet wakker uit de nachtmerrie. Dat het ook echt een nachtmerrie is, heeft ze allang opgegeven. Haar mond zegt niks, haar hart huilt. Ze wil erover praten, wil herinneringen aan Tom ophalen, wil lachen met Tom. Ze beseft dat dat nooit meer kan! Nooit meer! Ze is alleen en begint zachtjes te huilen.

Waarom was zij nou ook niet dood? Ze wou zo niet verder, niet met zoveel verdriet om de persoon waar ze zoveel van houd!

Haar moeder komt binnen en gaat op Judiths bed zitten.
''Hoe is het, meissie?''
''Wat wil je horen?'' vraagt Judith terug.
''De waarheid''
''Ik heb me nog nooit zo kut gevoeld''
''Ik snap het, ik heb ook iemand verloren op joun leeftijd en dat is echt niet makkelijk''
''Wie dan? wil Judith weten.
''Daar hebben we het nog wel een keer over, er is nu iemand voor je, wil je die zien?''
''Wie dan?'' vraagt ze weer.
''Lotte''
''Ow, oke, ze mag wel komen, ik denk dat ik nu wel een beetje toe ben aan gezelschap.''
''Oke''
Haar moeder zoent haar op haar voorhoofd en verlaat zacht de kamer.

Even later komt Lotte binnen en ze kijkt naar Judith.
''Meid, ik weet niet of je het wil dat ik hier nu ben, maar je kan dit niet alleen'' was het eerste wat Lotte tegen haar zei.
''Dat is lief van je. Lott. Ik heb je wel degelijk nodig.''
Lott gaat naast haar zitten en geeft haar een knuffel als Judith opstaat van haar bed. Als ze loslaat gaat ze weer op haar rug liggen.

''Wil je me vertellen wat er is gebeurd?''
''Ik weet niet of me het lukt, maar ik zal het proberen.''
Judith begint met praten en Lotte luistert. Judith vertelt over de middag samen met Tom, het telefoongesprek, het bezoek aan haar vader en over de afspraak dat hij na het eten de nieuwe dvd zou komen kijken. Judith stopt niet meer met praten, ze vertelt alles en dat voelt ontzettend goed. Eindelijk iemand die luisterde. Lotte had Tom een paar keer gezien en ze vond hem een rustige en aardige jongen.

Judith verteld over de 2 politie-mannen die toen opeens voor haar stonden en het vertelden. Judith voelt de grote prop in haar keel weer komen en weet niet wat ze moet doen. Verder gaan of stoppen? Ze stopt heel even en gaat dan verder.
''Hij is overleden aan zijn verwondingen. Onderweg naar het ziekenhuis is hij doodgegaan.''
''Wat was er precies gebeurd?'' vraagt Lotte onzeker.
''Een andere man gaf hem geen voorrang waar Tom het wel had en hij knalde zo in de auto van Tom'' Judiths handen lieten zien hoe de auto in Toms auto was geboord. Hij was echt precies erin gegaan aan de kant waar Tom zat.
''Als hij nu nog zou leven, zou hij verlamd zijn''
''Denk je dat Tom dan nog zou willen leven?'' vraagt Lotte.
''Ik weet het niet, Tom kennende niet''
''Ik durf het bijna niet te zeggen, maar is het dan niet beter dat hij overleden is?''
''Het ongeluk had gewoon nooit mogen gebeuren, dan was er ook niks beter geweest'' antwoordt Judith fel.
''Sorry'' zegt Lotte
''Maar je snapt toch wel hoe ik het bedoel''
''Maar al te goed''

Even is het stil.
''Ik mis hem zo, Lott, soms wou ik echt dat ik naast hem zat en dat we allebei dood waren gegaan''
''Dat meen je niet'' zegt Lotte.
''Jawel, dat meen ik wel!''
''Ik begrijp het ook wel een beetje, de pijn moet echt erg zijn!''
''Die is het ook''

Een paar dagen later komt ook Marieke naar haar toe en met haar haalt ze verschillende herinneringen op. Niet alleen over Tom, maar ook over Marieke en zij. Judith durfde de gezelligheid bijna niet te voelen en toe te geven. Het mocht gewoon niet van haarzelf.

Vandaag zouden ze 9 maanden samen zijn. Nu is Judith niet meer samen, nu is ze alleen. Haar moeder komt boven met een kop thee en 2 broodjes.
Die zet ze op Judiths bureau en ze gaat weer naast haar zitten.
''Juth, je gaat dit vast niet leuk vinden, maar ik vind dat je weer moet proberen om naar school toe te gaan''
''Mam? Wil je alsjeblieft vertellen over de persoon die jij bent verloren toen je net zo oud was als mij?''
"Ja, dat doe ik als jij het maandag weer probeert op school''
''Ik wou het zelf ook al weer proberen mam, dus het is goed''
Even is het doodstil, ze kijkt naar Judith en kust haar weer op haar voorhoofd.
''Oke, ik zal het vertellen''


3. Maandagochtend is Judith vroeg wakker. Ze draait nog een beetje en dan stapt ze uit bed. Vandaag gaat ze weer voor het eerst naar school. Ze neemt een douche en kleed zich aan. Ze maakt een vlecht in haar haar, ze doet wat make-up op en pakt haar tas in. Eenmaal beneden eet ze brood en 10 minuten later zit ze op de fiets. Ze vraagt zich af hoe het zou gaan vandaag.

Judith fiets om, zodat ze haar fiets in de andere stalling kan zetten, zoals de regels waren. Ze zet haar fiets op slot en loopt de school in. De vakken die ze na haar tussenuur heeft. legt ze in haar kluisje. Ze loopt naar het lokaal waar ze straks les heeft. Daar staan wat klasgenoten waar ze weinig mee om gaat.
''Zozo'' zegt een jongen.
''Jij was lang ziek'' vervolgt hij.
''Ik was niet ziek''
''Ow, waar was je dan?''
''Mijn vriend is overleden'' antwoordt ze.
''Ow, sorry, wat erg. Waaraan als ik vragen mag?''
''Auto-ongeluk.''
''Jeej, hoe is het nu met je?''
''Gaat iets beter''
''Jee, wat rot zeg. Denk je dat het gaat, nu op school''
''Als jij niet zo zal doorvragen wel'' antwoordt ze fel.
''Ow, oke, sorry''
Stilte.

De les gaat ontzettend langzaam. Judith zit alleen. Ze loopt heel erg achter, maar ze ziet geen nut om het in te halen. Morgen kan ze toch dood zijn.