Alles valt opeens op zijn plek

Na een zeer zware week gehad te hebben op stage en met me familie, kwam ik gister thuis en had me moeder een tijdschrift over psychologie meegenomen. Ze had een artikel gezien over narcisme en was benieuwd of ik mezelf erin zou herkennen.

Het eerste waar het mee begon was dat je als partner van een narcist kan scheiden maar een kind er zijn of haar leven er aan vast zit. Na het introductie stukje waar ik mijn vader lichtelijk in herkende, kwam er een opsomming waarvan ik dacht, dit is precies me vader. Mijn vader is gewoon een narcist en als kind van een narcist is het nog veel zwaarder. Als moeder wil je alleen maar vrede in huis, dus speel je het spelletje mee.
In het artikel kwam een opsomming van kenmerken van een kind van een narcist. Waar ik me wel in herkende, als ik op internet google zie ik als kenmerken van een narcist dit staan:

- Iedere conversatie gaat uiteindelijk over hem of haar.
- Verwacht dat je altijd tegemoet komt aan zijn of haar emotionele behoeften.
- Negeert de impact, die negatief commentaar op jou heeft.
- Bekritiseert of kleineert je continu.
- Weet altijd wat het beste is voor jou.
- Geeft anderen de schuld i.p.v. te kijken naar eventuele eigen tekortkomingen.
- Verwacht dat je bij de minste kik opspringt om te hulp te snellen.
- Is vooral bezig met de eigen interesses of verslavingen, waarbij jouw behoeften worden genegeerd.
- Heeft een erg hoge behoefte aan aandacht.
- Schept op, klaagt, plaagt.
- Wordt buitensporig boos als niet wordt voldaan aan de eigen behoeften.
- Chanteert en intimideert.
- Kan niet tegen kritiek.
- Heeft een houding van “Alles wat jij kunt, kan ik beter”.
- Gedraagt zich verleidelijk en/ of is overdreven charmant.
- Is ijdel en vist continu naar complimentjes van anderen.
- Is niet tevreden met minder dan het grootste of beste.
- Zoekt status en bevestiging. Geeft geld uit om anderen de ogen uit te steken.
- Vergeet wat je voor hem/ haar hebt gedaan en herinnert zich enkel wat je nog verschuldigd bent.
- Dreigt met verlating (of zelfmoord) als je niet toegeeft aan zijn/ haar verlangens.
- Verwacht geen straf voor norm-overschrijdingen.
- Negeert je gevoelens en noemt je oversensitief of egoïstisch als je deze uit.
- Vertelt je hoe je je wel en niet zou moeten voelen.
- Kan niet luisteren en staat niet open voor andere dan de eigen mening.
- Is meer geïnteresseerd in zijn of haar zorgen dan in de jouwe.
- Probeert je te besturen in wat je zegt of doet (micro-management).
- Probeert je hulpeloos of inadequaat te laten voelen wanneer je iets zelf doet.
- Heeft oppervlakkige gevoelens en interesses.
- Gebruikt emotionele chantage om zijn of haar zin te krijgen.
- Exploiteert anderen door leugens en/ of manipulatie.
- Kan zich eventueel begeven in fysieke of seksuele mishandeling van kinderen

Kort samengevat zijn dit bijna allemaal kenmerken van mijn vader, daar schrok in in eerste instantie wel van, maar helemaal toen ik de kenmerken van een kind van een narcist zag staan:

- Het werd me niet toegestaan om gevoelens te hebben, die mijn ouders van slag zouden maken.
- Als kind moest ik tegemoet komen aan de emotionele behoeften van mijn ouders.
- Ik leerde al snel dat mijn behoeften niet werden gewaardeerd en stopte er dan ook mee om te proberen ze vervuld te krijgen.
- Ik had het gevoel dat ik me altijd op zo’n manier moest gedragen dat het mijn ouders tevreden stelde.
- Onze familie moest goed ogen voor de buitenwereld, dus er werd van mij verwacht dat ik wat zich in huis afspeelde buiten de deur niet aan anderen vertelde.
- Soms zorgde mijn ouders behoefte om goed te ogen voor de buitenwereld ervoor dat ik wat positieve aandacht kreeg.
- Er werd van mij verwacht dat ik de wensen van mijn ouders raadde en hieraan tegemoet kwam zonder dat ze daar om hoefden te vragen.
- Als ik probeerde om grenzen te stellen, werden deze genegeerd door mijn ouders.
- Het was me niet toegestaan om fouten te maken of van mening te veranderen.
- Hoe minder emotionele steun ik kreeg hoe banger ik was deze steun te verliezen.
- Ik leerde super verantwoordelijk te zijn om mijn ouders te plezieren.
- Ik leerde dat ouders egoïstisch mogen handelen, omdat ze daar recht op hebben.
- Ik heb problemen om nieuwe intieme relaties te vormen en/ of in stand te houden.
- Ik heb een enorme behoefte aan externe bevestiging.
- Ik leerde al vroeg om goed te presteren, waarbij vaak mijn prestaties niet werden gewaardeerd.
- Ik had geen inherente waarde anders dan dingen te doen voor mijn ouders.
- Mijn ouders reageren gekwetst of boos op kritiek en ik leerde dus al snel om geen turbulentie te veroorzaken.
- Ik moest mijn gevoel van “ik” opgeven om in mijn familie te overleven.

En ja toen schrok ik me echt even dood, ik heb wel eens met me moeder er over gehad om hulp te zoeken, maar nu ik dit weet kan ik gericht op zoek naar hulp. Wat zouden jullie met deze gevoelens doen?