alweer bijna een jaar voorbij
Nog een kleine maand en dan is mijn kleine meisje alweer 1 jaar. Wat is de tijd omgevlogen. Wat had ik me dat eerste jaar toch compleet anders voorgesteld. Wat betreft ons meissie zijn alle dromen uitgekomen. Het is een heerlijk vrolijk kind die als ze lacht zo twinkelt in dr gezichtje dat de hele wereld lichter lijkt te worden.
Alleen wat mij betreft zijn de dromen meer veranderd in een nachtmerrie. Ik faal totaal als moeder. Die prachtige twinkeling maakt mijn wereld niet lichter en ik vind de zorg voor mijn kinderen ondanks dat ik heel veel van ze hou op het moment alleen maar zwaar.
Alle toeters en bellen zijn ingezet. Therapie, een pitverpleegkundige aan huis en genoeg pillen om een olifant mee op een roze wolk te krijgen maar nog steeds is er geen licht aan het eind van de tunnel.
Die opname die we niet kunnen realiseren omdat mijn man de helft van de maand van huis is begint te klinken als een heerlijke droom van rust, even niemand die van alles van me wil. Bah, hoe kan ik nou toch zo graag 4 weken bij mijn kinderen weg willen. Dat wil ik ook eigenlijk helemaal niet hoor. Was dit weekend 2 nachten bij ze weg en toen miste ik ze al. Maar zo langzamerhand raakt mijn tank zo ontzettend leeg dat ik tot stilstand kom en dreig totaal vast te lopen.
Die eerste verjaardag 30 augustus zal er dus eentje zijn van een lach en een traan.
Alleen wat mij betreft zijn de dromen meer veranderd in een nachtmerrie. Ik faal totaal als moeder. Die prachtige twinkeling maakt mijn wereld niet lichter en ik vind de zorg voor mijn kinderen ondanks dat ik heel veel van ze hou op het moment alleen maar zwaar.
Alle toeters en bellen zijn ingezet. Therapie, een pitverpleegkundige aan huis en genoeg pillen om een olifant mee op een roze wolk te krijgen maar nog steeds is er geen licht aan het eind van de tunnel.
Die opname die we niet kunnen realiseren omdat mijn man de helft van de maand van huis is begint te klinken als een heerlijke droom van rust, even niemand die van alles van me wil. Bah, hoe kan ik nou toch zo graag 4 weken bij mijn kinderen weg willen. Dat wil ik ook eigenlijk helemaal niet hoor. Was dit weekend 2 nachten bij ze weg en toen miste ik ze al. Maar zo langzamerhand raakt mijn tank zo ontzettend leeg dat ik tot stilstand kom en dreig totaal vast te lopen.
Die eerste verjaardag 30 augustus zal er dus eentje zijn van een lach en een traan.
02 aug 2011 - bewerkt op 02 aug 2011
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 21 apr 2011 mijn dochter maakt korte metten met pesters ( 6 )
- O 17 apr 2011 fijn die arbo ( 2 )
- O 15 apr 2011 wat moet ik nou nog zeggen ( 3 )
- O 26 mrt 2011 ik trek het niet meer ( 2 )
- O 24 mrt 2011 tja
- O 11 mrt 2011 weer een nieuwe dag
- O 10 mrt 2011 zwaar gesprek
- O 07 mrt 2011 ik vind het niet leuk meer zo
- O 05 mrt 2011 boos ( 1 )
- O 05 mrt 2011 moe
- O 03 mrt 2011 Zo verdrietig
- O 25 feb 2011 Mn arme meisje ( 3 )
- O 03 feb 2011 drenkeling in een depressie ( 2 )
- O 02 feb 2011 lange dagen ( 1 )
- O 26 jan 2011 weer een dag voorbij ( 1 )